Sigismundus de Namislaw (Namislow, Namislaus, Nansla)
Rzeźnik kazimierski, przybył z Namysłowa lub wywodził się z rodziny wcześniej osiadłej w Kazimierzu, a przybyłej z tej miejscowości. W roku 1413 został odnotowany na urzędzie wójtowskim – w styczniu tego roku kończył kadencję wójt Jan Benisch (nr 60), Zygmunt z Namysłowa zaś pełnił ten urząd w pierwszej połowie roku na zmianę z Janem Elianusem (nr 49), później prawdopodobnie już samodzielnie. W styczniu 1414 roku zakończył zeszłoroczną kadencję wójtowską i zasiadł w ławie miejskiej. Na urzędzie wójtowskim pojawił się ponownie w styczniu 1417 roku, gdy swoją kadencję skończył Andrzej Wałach (nr 79); podwójcim był w tym roku Teodoryk sukiennik (nr 61). W roku tym, jako wójt, wraz z rajcą Mikołajem Śliwoszem (nr 81) i czterema mieszczanami zeznał przed sądem ławniczym, że Marcin rzeźnik i Gerlach są winni Janowi Zeidlerowi z Krakowa 54 grzywny. W 1418 roku urząd wójtowski dzielił na zmianę z Hermannusem, w roku 1419 został odnotowany na urzędzie podwójciego, za wójtostwa Teodoryka sukiennika. W roku 1421 wójtami kazimierskimi byli Mikołaj Śliwosz, Mikołaj Czech Bogaty i Teodoryk sukiennik, jednak od połowy roku księgi odnotowują na tym urzędzie już tylko Zygmunta z Namysłowa. Z kolei przez cały 1422 rok występował jako wójt (sporadycznie wtedy wzmiankowani byli też Mikołaj Śliwosz i Teodoryk sukiennik), w przeciwieństwie do roku 1423, kiedy to był wójtem wyłącznie w styczniu i listopadzie, ciężar wójtostwa spoczywał zaś spoczywał na Janie Zyndramie (nr 83), wspomaganym na zmianę przez Macieja Sołtysa (nr 90), Jana z Nysy (nr 91) i Andrzeja Wałacha. W roku 1424 został odnotowany jako ławnik, reprezentant Kazimierza w Sądzie Wyższym Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. Żonaty z Katarzyną, córką rajcy Piotra Benischa (nr 30), która działając w 1409 roku przez pełnomocnika, rajcę Andrzeja Wałacha, zrezygnowała z dziedziczenia po niedawno zmarłym ojcu. Bratem Zygmunta był Franciszek zwany Vetter, rzeźnik, właściciel jatki; w roku 1411 Zygmunt odstąpił mu dom położony obok kazimierskiego cmentarza.
Dokument wydany w 1414 roku w Kazimierzu, w którym ławnicy miejscy, z Zygmuntem z Namysłowa w składzie, stwierdzili, że Haml, zakonnik klasztoru św. Katarzyny, z matką swoją Anną odstąpili dom położony przy Psim Rynku Mikołajowi Kromerowi, mieszczaninowi krakowskiemu; przy dokumencie na pasku pergaminowym pieczęć ławnicza kazimierska wyciśnięta w czarnym wosku – oraz zbliżenie pieczęci i zapisu imienia (Archiwum Narodowe w Krakowie, sygn. perg. 156)