Sigismundo Joannes Zaleyski
Kupiec sukienny, mecenas sztuki i miłośnik Krakowa, syn rajcy Jana (nr 536), sukiennika, oraz Anny, córki rajcy Pawła Hippolita (nr 459). Dla uzupełnienia edukacji podróżował po Włoszech, był na audiencji u papieża Innocentego XI, wracał przez Niemcy. W latach 1687–1696 był ławnikiem sądowym. Wtedy to wziął udział w pracach porządkujących archiwum miejskie, zainicjowanych i początkowo finansowanych przez Jana Gaudentego Zacherlę (nr 547) i Mikołaja Królika (nr 529). W 1694 przedstawił radzie foliał zawierający kopie 380 dokumentów i aktów dotyczących Krakowa, ułożonych chronologicznie. Dzieło to, zawierające prawa i przywileje miasta, nazwane Kodeksem Zaleskiego, wyposażył w „klucz”: odrębny inwentarz i dwa repertoria zawierające streszczenia. Tam pomieścił także cenne historycznie materiały dokumentarne i narracyjne o ówczesnym mieście. Zapewne to dzieło utorowało mu drogę do krzesła rajcowskiego. W roku 1696 wszedł do rady miejskiej, w której zasiadał przez blisko 11 lat, w tym prawie dwa lata jednocześnie z ojcem Janem, co po sprawie Stanisława Antoniego Łopackiego (nr 562) stało się możliwe. Zajął miejsce po Kazimierzu Bonifacym Kantellim (nr 539). Do rady urzędującej był powoływany trzykrotnie, wtedy też pełnił w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. W roku 1697 wraz z Michałem Behmem (nr 554) kierował przygotowaniami miasta do uroczystości koronacyjnych Augusta II, w ich trakcie niósł nad królem baldachim. Po matce stał się właścicielem kamienicy (obecnie pl. Mariacki 3), w której zlecił Baltazarowi Fontanie wykonanie na pierwszym piętrze bogatej dekoracji stiukowej. Zgromadził tam galerię liczącą ponad 120 obrazów malarzy włoskich, holenderskich i polskich oraz znaczny księgozbiór. Zbierał albumy z kopersztychami. Ożenił się z Elżbietą, córką rajcy Jana Krakiera (nr 545). Jego córka Elżbieta została żoną rajcy Jakuba Żywieckiego (nr 583). Zmarł pod koniec 1709 roku, a na jego miejsce w radzie został wybrany Lazar Derjakubowicz (nr 579).
