Dawna wieś po prawej stronie Wisły, obecnie w południowej części miasta Krakowa, około 8 km od jego centrum, przy starym trakcie do Myślenic (dzisiejsza ulica Krzyżańskiego), sąsiadująca ze Swoszowicami, Rajskiem i Zbydniowicami oraz z leżącymi do dziś poza granicą Krakowa Wrząsowicami i z leżącą do dziś w zasadniczej swojej części poza granicą miasta Lusiną.
W najstarszej znanej wzmiance, pochodzącej z 1381 roku, nazwa wsi odnotowana w brzmieniu de Vroblouicz. W innych dawnych zapiskach: Wroblowice (1442), Wroblyowicze (1470), Wroblyewicze (1529), Wroblowicze (1581). Nazwa wsi wywodząca się od nazwy osobowej „Wrób(e)l”.
Wieś podległa parafii pw. św. Jakuba Apostoła w Kazimierzu przy Krakowie, od 1805 roku parafii pw. Przemienienia Pańskiego we Wróblowicach. W godle na pieczęciach z drugiej połowy XIX wieku i z czasów II Rzeczypospolitej przedstawienie ptaka na gałęzi (na drzewie).
Wróblowice przeniesione zostały z prawa polskiego na prawo średzkie w 1442 roku przez króla Władysława Warneńczyka. Wytyczono wówczas centrum osady w rejonie dzisiejszej ulicy Niewodniczańskiego oraz przyjęto niwowy rozłóg pól. W XIX wieku odnotowywano nazwy pól i rejonów wsi: Zakarczmie, Pokrzywnica, Łysa Góra.
Historycznie wieś była własnością duchowną. W rękach klasztoru Augustianów przy kościele pw. św. Katarzyny w Kazimierzu przy Krakowie od nadania części wsi uczynionego w 1427 roku przez Mikołaja i Jan z Brzeźna oraz nadania pozostałej części wsi w połowie XV wieku dokonanego przez Zbigniewa z Brzeźna. We Wróblowicach powstał wówczas folwark klasztorny. Własność augustianów przetrwała do sekularyzacji w 1782 roku, później wieś znalazła się w prywatnych rękach. W latach 1896–1902 w rejonie granicznym ze Swoszowicami wzniesiono w ramach Twierdzy Kraków fort Swoszowice.
Przed rozbiorami gromada Wróblowice należała do powiatu szczyrzyckiego, po roku 1772 znalazła się jako gmina w austriackim cyrkule wielickim, od 1782 roku w cyrkule bocheńskim. Od 1815 roku jako gromada (od 1856 roku gmina) nadal w cyrkule bocheńskim. Od 1866 roku wieś, mając status gminy jednostkowej, należała do powiatu wielickiego, od 1896 roku do powiatu podgórskiego – stan ten przetrwał do czasów II Rzeczypospolitej, do roku 1923, kiedy to Wróblowice objęto powiatem krakowskim. W 1934 roku wieś przemianowana została na gromadę i włączona w skład gminy zbiorczej Piaski Wielkie. Przynależność ta uległa zmianie w 1941 roku – gromada Wróblowice weszła w skład gminy zbiorczej Swoszowice. W roku 1954 Wróblowice objęto wielowioskową gromadą Swoszowice, nadając im status wsi (od 1958 roku stanowiącej sołectwo) – co obowiązywało do 1972 roku.
W roku 1973 wieś wyłączona została ze struktury ustrojowej powiatu krakowskiego i włączona do granic miasta Krakowa, do dzielnicy administracyjnej Podgórze.
Obecnie tereny tej dawnej wsi stanowią część dzielnicy samorządowej X Swoszowice.
Ze Słownika geograficznego z lat 1880–1902:
Wróblowice, wieś, leży na prawym brzegu Krzywicy alias Wilgi. Składa się z 85 domów i 467 mieszkańców. W połowie XV wieku wieś ta, w parafii św. Jakuba na Kazimierzu, nadana klasztorowi św. Katarzyny przez Zbigniewa z Brzezia, marszałka koronnego, miała 2 łany kmiece, 2 zagrodników z rolą, z każdego łanu płacono czynsz, dawano jaja, sery, koguty. Wszyscy kmiecie odrabiali 6 dni w roku. Folwark duchowny, karczma z rolą płaciły dziesięcinę do św. Jakuba. Wróblowice roku 1581 w parafii św. Jakuba, były wsią duchowną klasztoru św. Katarzyny na Kazimierzu i składały się z 6 łanów kmiecych, 3 zagrodników z rolą, 1 zagrodnika bez roli, 7 komorników bez bydła i 1 rzemieślnika.
