Wolf Kleyn
Kupiec, urodzony przed 1543 rokiem, syn Wolfganga, przybyłego do Krakowa z Wissemburga w Alzacji. Wolfganga, szybko osieroconego, wychowywał i uczył handlu jego ojczym, rajca Bartłomiej Szembek (nr 376). Od roku 1581 Wolfgang był ławnikiem miejskim. W roku 1583 wszedł w skład rady miejskiej, w której zasiadał nieco ponad pięć lat. Pięciokrotnie wchodził w tym czasie do rady urzędującej i pełnił w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. W radzie był raczej zwolennikiem kompromisowych rozwiązań wobec roszczeń pospólstwa domagającego się prawa do wglądu w prowadzenie finansów miasta. Był atakowany za brak działań w czasie napadów na zbór ewangelicki. W roku 1587 w obliczu zagrożenia Krakowa oblężeniem przez wojska arcyksięcia Maksymiliana, rajcy złożyli dobrowolne datki na rzecz obrony. Były to wysokie kwoty pieniężne, stanowiące łącznie 18% zeszłorocznych dochodów miejskich. Wolfgang znalazł się wśród tych nielicznych rajców, którzy odmówili finansowego wsparcia miasta. Zawodowo zajmował się handlem, między innymi wyrobami żelaznymi, kosami i sierpami, miał spółkę z rodziną Berów, inwestował także w kopalnie olkuskie. Należała do niego kamienica położona przy Rynku (obecnie nr 32A), zwana później „Wolfkleinowską”. Ożenił się dwa razy, drugi raz w 1561 roku z Anną, córką Hieronima Bera, ławnika Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. Pozostawił dzieci: syna Fryderyka (drugi syn Wolfgang zmarł za młodu) oraz córki: nieznanego imienia, która była żoną Fryderyka Schmalca, Elżbietę, żonę Wojciecha Żywieckiego, Barbarę, Urszulę, żonę rajcy Kaspra Chodowicza (nr 429). Zmarł 8 maja 1588 roku. W testamencie zastrzegł, że chce zostać pochowany przy kościele Mariackim obok swoich rodziców.
