Albertus Stalny (Sthalny) sartor
Krawiec kazimierski, przedstawiciel miasta „w obrębie murów” we władzach kazimierskich. Na urząd ławniczy został powołany w roku 1528 – ławnikiem był też w latach następnych, 1529 i 1530. Z doświadczeniem ławniczym przeszedł z ławy na urząd wójtowski, który sprawował od roku 1531 przez kolejne cztery lata. W roku 1535 z urzędu wójta awansował do rady miejskiej. W radzie odnotowywany był do roku 1546, rajcą urzędującym-burmistrzem był bez wątpliwości w roku 1535, natomiast w latach 1544, 1545 i 1546 rajcą starym. Być może w latach 1536–1543 był powoływany do rady urzędującej, lecz zachowane ślady nie są w tej mierze pewne. Pod koniec kariery rajcowskiej Wojciech Stalni starszy powrócił na urząd wójtowski – wójtem był w latach 1544 i 1545. W czasach nieco późniejszych, w okresie 1597–1604 w ławie, a w latach 1604–1616 w radzie miejskiej zasiadał Wojciech Stalni młodszy (nr 260). Z kolei w latach 1633–1637 ławnikiem był znowu Wojciech Stalni – to kolejne pokolenia Stalnich (z ich tradycyjnym imieniem Wojciech) na kazimierskich urzędach miejskich; ich pokrewieństwa z rajcą Wojciechem Stalnim starszym nie sposób jednak ustalić.
Dokument wydany w 1544 roku w Krakowie, w którym Piotr Gamrat, arcybiskup gnieźnieński i biskup krakowski, na wniosek egzekutorów testamentu zmarłego Jana Kaffmana ustanawia altarię pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w kościele św. Floriana; w gronie przywołanych świadków i egzekutorów ostatniej woli fundatora znajduje się Wojciech Stalni, mieszczanin i rajca kazimierski – oraz zbliżenie zapisu imienia (Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego, sygn. dypl. perg. 488)