Albertus Sleszkowski (Szleszkowski, Slęszkowski, Śleskowski)
Doktor medycyny, sekretarz królewski, kawaler Złotej Ostrogi. Pochodził z Kalisza. Syn Sebastiana, doktora medycyny. Studiował na Uniwersytecie Krakowskim i we Włoszech (Bolonia i Padwa), uzyskując tytuł doktora medycyny w 1653 roku. Został przyjęty do krakowskiego prawa miejskiego w roku 1654. W 1657 roku wszedł do rady miejskiej i zasiadał w niej przez 40 lat. Dziewiętnastokrotnie w tym czasie wchodził w skład rady urzędującej i w ramach podziału kadencji między rajcami pełnił funkcję burmistrza. W 1660 roku reprezentował miasto na sejmiku w Proszowicach, a w 1672 roku wysłano go na sejm do Warszawy. Jako burmistrz witał w 1669 roku przed Barbakanem nowo wybranego króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego. W 1683 roku, po dotarciu do Krakowa nowiny o wygranej bitwie pod Wiedniem, Śleszkowski złożył w imieniu rajców gratulacje na ręce królowej Marii Kazimiery. Posiadał przy ul. Mikołajskiej (nr 2C) kamienicę, którą nabył zaraz po przyjęciu prawa miejskiego. Od miasta dzierżawił pomieszczenia w budynku miejskim „Skałka” przy Rynku. Był właścicielem sporej biblioteki, którą zapisał synowi Karolowi Albertowi. Część majątku miał także w Warszawie (dom Skorczyńskich, kamienica przy ul. św. Jana). Jako właściciel tak licznych nieruchomości został obciążony przez Szwedów (w 1657 roku) kontrybucją 50 złotych. Wspierał materialnie szpital św. Ducha, któremu zapisał znaczne sumy (w 1697 roku) oraz Bractwo Wniebowstąpienia przy kościele Mariackim. Był dwukrotnie żonaty: najpierw z Anną, córką Piotra Mucharskiego, doktora medycyny, sekretarza i nadwornego fizyka Władysława IV, a następnie z Zuzanną, córką rajcy Kaspra Celestry (nr 517), która wniosła mu w wianie 3000 złotych. Z pierwszego małżeństwa miał córki: Annę (żona Jana Bystrowskiego, ławnika krakowskiego), Agnieszkę i Jadwigę, oraz syna Karola Alberta, który obrał stan duchowny. Wojciech Śleszkowski zmarł między 24 maja a 19 lipca 1697 roku, pochowano go w kościele Mariackim. Krzesło rajcy przejął po nim Mikołaj Chudziński (nr 566).
