Farmaceuta, działacz polityczny i społeczny, urodzony w 1777 roku w Tarnowie. Po studiach farmaceutycznych osiadł w Krakowie i w kamienicy przy ul. Grodzkiej (obecnie nr 37) otworzył aptekę „Pod Złotym Słoniem”, która przetrwała, choć z inną lokalizacją (róg ul. Grodzkiej i pl. Wszystkich Świętych) do początków XXI wieku. Przez 30 lat pełnił funkcję seniora Gremium Aptekarzy. Po utworzeniu Rzeczypospolitej Krakowskiej zatrudniono go w 1816 roku jako urzędnika stanu cywilnego. Rok później został przedstawicielem swojej gminy (dzielnicy) do Zgromadzenia Reprezentantów; w tymże roku wszedł do Senatu Rządzącego jako senator czasowy z czteroletnią kadencją. Senat mianował go członkiem Dozoru Szkół Podstawowych oraz powierzył zarząd budowy kanałów miejskich i uporządkowania miasta. W 1822 roku stanął na czele Komitetu Budowniczo-Ekonomicznego, którym kierował do końca życia; w tym czasie zbudowano mosty na Starej Wiśle przy Stradomiu i na Rudawie na Zwierzyńcu, urządzono studnie i pompy publiczne, wybrukowano wiele ulic, wyremontowano kościoły, budynki akademickie i publiczne. Ponownie wszedł do Senatu w roku 1824 na dwa lata i w 1826 roku na cztery lata. W roku 1828 jako przedstawiciel partii mieszczańskiej i przeciwnik prezesa Senatu Stanisława Wodzickiego (nr 647) został wraz z kilkoma innymi senatorami z inicjatywy prezesa i za zgodą rezydentów trzech rządów opiekuńczych odwołany z Senatu pod pozorem braku formalnych kwalifikacji. Powrócił na fotel senatorski w grudniu 1830 roku w wyniku zmiany polityki wymuszonej przedpowstańczą atmosferą. Od stycznia roku 1831, kiedy odszedł z urzędu Stanisław Wodzicki, na zmianę z pozostałymi senatorami pełnił obowiązki prezesa jako senator prezydujący. Na czele miasta stał w czerwcu 1831 roku i w październiku roku 1832. Od roku 1831 kierował Dyrekcją Policji. Pełnił też funkcję sędziego pokoju, był członkiem Komisji Sejmowo-Prawodawczej i komisji dla restauracji zamku wawelskiego. Należał do Krakowskiego Towarzystwa Naukowego. Był podskarbim loży wolnomularskiej „Przesąd Zwyciężony”. Żonaty z Honoratą z Sobieniowskich, miał kilkoro dzieci. Zmarł 22 lutego 1832 roku w Krakowie, poświęcono mu tablicę pamiątkową w kościele św. św. Piotra i Pawła.
