Albertus Cichoniowicz sartor
Krawiec, syn Wojciecha karczmarza i Jadwigi, reprezentant kazimierzan we władzach miejskich. Został odnotowany w księgach miejskich w roku 1653 jako ławnik miejski; już w tym samym roku uzyskał nominację do rady, w trybie wyboru uzupełniającego (to znaczy dokonanego nie przy okazji nominowania rajców do rady urzędującej na dany rok, lecz odrębnie, zaraz po śmierci jednego z rajców w trakcie kadencji). Zajął krzesło radzieckie po zmarłym Adamie Wachlikowiczu (nr 292). W radzie urzędującej odnotowany został tylko w pierwszym roku dzierżenia godności rajcowskiej. W obliczu zarazy i nadciągających Szwedów, w przeciwieństwie do rajcy Bartłomieja Piancy (nr 305), który wykazał się dzielnością w tym dramatycznym czasie, Wojciech Cichoniowic uciekł na Spisz i Orawę. Tam zapewne w 1597 roku lub nieco wcześniej spotkał się w Kieżmarku z rajcą Marcinem Golińskim (nr 301), również przeczekującym zły czas daleko od miasta, którym współkierował. Tam też, w Kieżmarku, Wojciech Cichoniowic zmarł w 1657 roku. Zwłoki sprowadzono do Kazimierza i pochowano w kościele Bożego Ciała. Pozostawił żonę Annę Rudczankę, która w schedzie przejęła murowany dom położony przy ul. Krakowskiej (obecnie nr 30–32); wcześniej w rejestrze gospód odnotowano: kamieniczka Cichoniowica krawca: izdeb 2, sklep, kramik, piwnica, zadź ciasna, komora. Kamienica ta o mur sąsiadowała z domem rajcy Sebastiana Cichoszowskiego (nr 278), o trzy kamienice z domem rajcy Tomasza Różyca (nr 274). Na zwolnione po śmierci Wojciecha Cichoniowica miejsce w radzie został powołany jeszcze w tym samym 1657 roku, zatem bez pozostawiania częstego wówczas w radzie wakatu, ławnik Mikołaj Lutecki (nr 309).
