Pułkownik Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy, pięciokrotnie Krzyżem Walecznych, Komandorią i Wielkim Krzyżem Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Niepodległości z Mieczami. Urodzony w 1888 roku w Ruszkowcu pod Opatowem, syn Hipolita, właściciela majątku ziemskiego, i Bronisławy Dudelskiej. Studiował górnictwo na Politechnice Lwowskiej oraz na Akademii Górniczej w Loeben, gdzie uzyskał absolutorium. Od roku 1909 był aktywnym członkiem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego. Walczył w Legionach, zyskując opinię twórcy polskiej kawalerii. Od 1918 roku w Wojsku Polskim, w listopadzie 1920 roku w stopniu pułkownika przeszedł do rezerwy. W Janowie Lubelskim był prezesem Okręgowego Towarzystwa Spółek Rolniczych. W Krakowie zamieszkał w 1929 roku, był prezesem krakowskiego oddziału Związku Legionistów. W lutym 1931 roku wszedł w skład Rady Przybocznej, powołanej przez wojewodę krakowskiego w miejsce rozwiązanej Rady Miejskiej. Działająca od czerwca 1931 roku Tymczasowa Rada Miejska powierzyła mu w lipcu, po rezygnacji Karola Rollego (nr 684), funkcję prezydenta miasta. Był to trudny okres wielkiego kryzysu gospodarczego. Efektem zastosowanej przez prezydenta polityki ograniczania wydatków i wprowadzania zmian w działalności magistratu była poprawa sytuacji finansowej Krakowa. W czasie prezydentury kładł nacisk na rozbudowę sieci drogowej, szkół i sierocińców, a także na budowę Muzeum Narodowego i linii kolejowej do Miechowa. Realizacja tych zadań miała jednocześnie dać zatrudnienie bezrobotnym. W lutym 1933 roku w związku z mianowaniem na urząd wojewody lwowskiego złożył rezygnację ze stanowiska prezydenta miasta. W 1937 roku ze względu na stan zdrowia przeszedł na emeryturę i powrócił do Krakowa ze Lwowa. Został dyrektorem generalnym spółki Jaworznickie Komunalne Kopalnie Węgla. Działał w Towarzystwie Szkoły Ludowej. Z małżeństwa z Anastazją Rudzką miał pięcioro dzieci. Zmarł 13 października 1938 roku w Wenecji, pochowano go na cmentarzu Rakowickim. Jego imię nosi jedna z krakowskich ulic.
Portret Władysława Beliny-Prażmowskiego pędzla Józefa Chlebusa, 1936 rok (Muzeum Narodowe w Krakowie, nr inw. II-b-217, depozyt Urzędu Miasta Krakowa)