Prawnik, działacz społeczny, polityk. Odznaczony Krzyżem Legionów i Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta. Urodzony w 1875 roku w Berlinie, syn rzeźbiarza Kazimierza i Marty Diam. Ukończył prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Po uzyskaniu dyplomu pracował w administracji państwowej w Tarnopolu i Stanisławowie. W Krakowie objął stanowisko instruktora stowarzyszeń przemysłowych z ramienia Ministerstwa Handlu, organizował wówczas szkoły przemysłowe uzupełniające i internaty dla uczącej się młodzieży. Był członkiem komitetu wykonawczego Ligi Pomocy Przemysłowej, zasiadał w Zarządzie Głównym Towarzystwa Szkoły Ludowej. W 1914 roku został wybrany do Rady Miejskiej z kurii inteligencji. Po wybuchu I wojny światowej wszedł w skład Departamentu Ogólnego Naczelnego Komitetu Narodowego, uczestniczył także w organizowaniu Legionów. Po 1918 roku nadal pracował jako instruktor stowarzyszeń przemysłowych. Od lipca 1924 roku, po rozwiązaniu Rady Miejskiej, pełniącym obowiązki prezydenta miasta był komisarz rządowy Zdzisław Wawrausch (nr 682). Po jego rezygnacji wojewoda krakowski Władysław Kowalikowski 18 lipca 1925 roku powierzył Witoldowi Ostrowskiemu obowiązki prezydenta miasta jako komisarzowi rządowemu. Organem doradczym była Rada Przyboczna. Po przywróceniu wyrokiem Najwyższego Trybunału Administracyjnego dawnej Rady Miejskiej Witold Ostrowski zakończył urzędowanie jako komisarz rządowy w pierwszych dniach czerwca 1926 roku, będąc już wtedy naczelnikiem Wydziału Przemysłowego Urzędu Wojewódzkiego. We wrześniu 1926 roku został wybrany na wiceprezydenta miasta, stanowisko to zajmował do przejścia na emeryturę w roku 1934. Od 1927 roku aż do wybuchu wojny był prezesem Zarządu Głównego Towarzystwa Szkoły Ludowej. Podczas okupacji niemieckiej przez pewien czas ukrywał się w obawie przed aresztowaniem. Z małżeństwa z Kazimierą Sośnicką miał dwóch synów. Zmarł 14 sierpnia 1942 roku, pochowano go na cmentarzu Rakowickim.
