Wincenty Seweryn Lewiński
Rajca kleparski od roku 1787 do pierwszego włączenia Kleparza do Krakowa w 1792 roku. Już w drugim roku urzędowania został lonerem miejskim. W roku 1789 pełnił jednocześnie z obowiązkami rajcowsko-burmistrzowskimi urząd wójta kleparskiego, analogicznie łączył te obowiązki w roku 1791, będąc wówczas także i lonerem. W 1788 roku odnotowany jako prowizor szpitala św. św. Apostołów Szymona i Judy, wespół z drugim prowizorem, rajcą Onufrym Zamoyskim (nr 197). Od roku 1787 jednocześnie odnotowywany jako plenipotent dziedzica gruntu Retoryka Józefa Szlubowskiego, starosty siomackiego. Z tego tytułu współdziałał z wójtem i ławą jurydyki retoryckiej, rozliczając podatki i wyrażając zgodę na szereg czynności cywilno-prawnych; na tamtym terenie on lub jego rodzina posiadali nieruchomości. W 1788 roku zakupił od Jana Doleżańskiego, mieszczanina kleparskiego, połowę jego domu, którego ten był właścicielem wspólnie z żoną Wiktorią. Doleżański postanowił sprzedać swoją połowę własności, ponieważ stwierdził u żony zły rząd i niegospodarstwo oraz ażeby napotym do większej nie przychodziło ruiny, a za czasem przez zły rząd małżonki nie padło. W 1792 roku Wincenty Lewiński zrezygnował z pełnienia urzędu radzieckiego.
