A+ A A-
Tom:
strona:

Wincenty Bogdanowski

Zobacz również
p.o. prezydent 20 września 1939 - 27 września 1939

Prawnik, działacz społeczny i sportowy, polityk. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami. Urodzony w 1894 roku w Ślemieniu koło Żywca, syn Jana i Anny Kuzak. W czasie I wojny światowej walczył w wojsku austriackim, potem w Wojsku Polskim. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Działał w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” oraz w Polskim Stronnictwie Chrześcijańskiej Demokracji, a od roku 1937 w Stronnictwie Pracy. Pracował kolejno w Banku Hipotecznym, Izbie Skarbowej, w Zakładach Ceramicznych St. Burtan i Ska, w 1929 roku został dyrektorem naczelnym Zakładów Ceramicznych w Ćmielowie. W 1935 roku wszedł do Rady Miejskiej. Kiedy po wybuchu wojny tymczasowy prezydent miasta Bolesław Czuchajowski (nr 687) opuścił Kraków, Rada Miejska na swoim ostatnim posiedzeniu 5 września powierzyła Wincentemu Bogdanowskiemu funkcję wiceprezydenta. Objął stanowisko p.o. prezydenta miasta, gdy 20 września Stanisław Klimecki (nr 688) został aresztowany przez Niemców. Pełnił je do 27 września, kiedy władzę jako starosta miasta Krakowa objął Ernst Zörner. Na początku listopada 1939 roku Wincenty Bogdanowski został aresztowany i osadzony na blisko dwa miesiące w więzieniu przy ul. Montelupich. Podczas okupacji działał w podziemnym Stronnictwie Pracy i w Armii Krajowej. W czerwcu 1944 roku decyzją Stanisława Jankowskiego, Delegata Rządu RP na Kraj, został wyznaczony na stanowisko wiceprezydenta miasta Krakowa. Od 1946 roku zasiadał w Miejskiej Radzie Narodowej z ramienia Stronnictwa Pracy. W roku 1950 był jednym z inicjatorów powołania Wydziału Ceramicznego Akademii Górniczo-Hutniczej. W 1957 roku przyczynił się do reaktywowania, rozwiązanego przez władze w 1951 roku, Bractwa Kurkowego – był jego prezesem do 1982 roku. W 1964 roku został królem kurkowym i przybrał tytuł „Odnowiciel”. Był honorowym prezesem Klubu Sportowego „Garbarnia” oraz prezesem Wojewódzkiego Związku Tenisa Stołowego. Zmarł 2 listopada 1982 roku, pochowano go na cmentarzu Rakowickim. Jego imię nosi jedna z krakowskich ulic.

Portret Wincentego Bogdanowskiego jako króla kurkowego pędzla Mieczysława Wątorskiego, 1969 rok (Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, nr inw. 225/BrK)
Portret Wincentego Bogdanowskiego jako króla kurkowego pędzla Mieczysława Wątorskiego, 1969 rok (Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, nr inw. 225/BrK)
Archiwum Narodowe w Krakowie
Urząd Miasta
Bbilioteka Jagielońska
Zarządzaj ustawieniami dotyczącymi prywatności