Laurientius Rambyeski (Rąbieski, Rabieski, Rybiecki)
Prawnik, kupiec, pochodził z drobnoszlacheckiej rodziny osiadłej w ziemi sieradzkiej, syn Macieja de Rembyesk, zapewne właściciela wsi Rambieskie w parafii Korczew. Wawrzyniec w roku 1524 studiował prawo na Uniwersytecie Krakowskim, do prawa miejskiego został przyjęty w roku 1527 już jako syndyk reprezentujący prawne interesy miasta. W roku 1546 wojewoda Piotr Kmita powołał Wawrzyńca do składu rady miejskiej. W okresie blisko dwudziestopięcioletniego urzędowania tylko w pierwszym roku rajcostwa powołany został do rady urzędującej; sprawował wówczas w przypadającej na niego w obrębie rady kolejności funkcję burmistrza. W roku 1555 wraz z rajcą Mikołajem Baranowskim (nr 359) posłowali na sejmik ziemi krakowskiej, a następnie na sejm w Piotrkowie. Wawrzyniec posłował na sejm także w latach 1558–1559. Był poborcą szosu w latach 1553 i 1557–1567. Był także pisarzem konsystorza krakowskiego, a następnie prokuratorem konsystorza i notariuszem publicznym. Był ponadto faktorem kanonika krakowskiego Stanisława Krasińskiego. Handlował ołowiem i saletrą z miastami Górnych Węgier. Był dziedzicem wsi Żelisławice i Będusz w księstwie siewierskim oraz wsi Kleszczowa w powiecie Morawica. W Krakowie miał kamienicę przy ul. Szczepańskiej. Był żonaty z Dorotą z Jaroniowiczów, mieli dwie córki: Felicję wydaną za Wilkowskiego i Reginę, żonę Kaczyckiego. Zmarł w roku 1570.
