Laurenty (Laurentius) Laśkiewicz (Laskowic)
Kupiec korzenny, przedstawiciel jednej z najzamożniejszych rodzin kupieckich swojego stulecia, która wydała czterech rajców, syn rajcy Stanisława (nr 578) i Doroty Szczurowicówny, przyrodni brat rajcy Józefa (nr 611), ojciec rajcy Jana Wawrzyńca (nr 613). W latach 1718–1721 sprawował urząd ławnika sądowego. W roku 1722 wybrany został do rady miejskiej, na miejsce zwolnione przez zmarłego rajcę Jana Słowakowica (nr 586). Zasiadał w radzie przez prawie 23 lata, do roku 1744 włącznie. Ośmiokrotnie był wybierany do rady urzędującej i sprawował wówczas w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. W roku 1733, w związku z przygotowaniami do uroczystości koronacyjnych Augusta III i przybyciem do miasta załogi złożonej z wojsk Rzeczypospolitej w sile 600 ludzi, jako burmistrz nakazał postawić na odwachu kobylice na broń, a na Rynku wznieść budki dla szyldwachów, zabezpieczał też opał do kordegard. Kontynuował działalność kupiecką ojca, źródła miejskie określają go jako „biegłego w sprawach ekonomicznych i handlowych”, wspominają o jego dalekich podróżach handlowych. Głównym przedmiotem handlu były artykuły korzenne, wino i artykuły żelazne. Prowadził kantor pożyczkowy. Brał udział w reaktywowaniu Kongregacji Kupieckiej – w roku 1722 rada uchwaliła statut Kongregacji, zatwierdzony w tymże roku przez Augusta II. Zmarł przed 21 listopada 1744 roku, kiedy to wybrano na jego miejsce syna, Jana Wawrzyńca. Pozostawił także syna Franciszka, hurtownika artykułami żelaznymi, członka Kongregacji Kupieckiej, właściciela kamienicy przy Rynku 10, którą odziedziczył po ojcu. Miał także córkę Juliannę (Julię), która została żoną Piotra Szastera (nr 615).
