Walterus (Walthek, Winkę) Kezinger
Kupiec i przemysłowiec, wielkorządca krakowski, wywodzący się z norymberskiej rodziny przybyłej do Krakowa na przełomie XIV i XV wieku. W latach 1460-1471 był wielkorządcą krakowskim. Wszedł w szeregi szlacheckie jako pan na Trzebini i Wieży, został przyjęty do herbu przez Łabędziów. Walter, potocznie zwany panem Waltkiem, był synem rajcy Klausa (nr 168), właściciela kopalni w Trzebini, i Anny z Wynków. Został odnotowany w aktach latach 1418—1479. Krótko, bo tylko w 1443 roku, pełnił funkcję ławnika sądowego, a następnie od 1449 roku na 30 lat zasiadł w radzie miejskiej. Wielokrotnie był powoływany do rady urzędującej, pełniąc w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza — w tej roli odnotowano go w latach 1451, 1453, 1454, 1455, 1457, 1458, 1471, 1475 i 1479. W latach 1460-1471 pełnił godność wielkorządcy krakowskiego, pozostając nadal rajcą, jednak nie zasiadając w tym czasie w radzie urzędującej. Po śmierci rajcy Marka Noldenfessira (nr 192) był opiekunem jego dzieci. Ożenił się z Brygidą, córką rajcy Marcina Bieckiego (nr 198), miał cztery córki: Urszulę, wydaną za Mikołaja Wierzynka, Annę, żonę Michała Bastgerta, i dwie kolejne, które wyszły za Jana Borka i Gleywicza, oraz trzech synów: Jana, Mikołaja i Stanisława, z których tylko przyszły rajca Jan (nr 298) kontynuował dzieło ojca. Walter zmarł po 17 czerwca, a przed 9 lipca 1479 roku. Został odnotowany w Księdze zmarłych Bractwa kościoła Panny Marii.
