Valentinus Smith (Szmid, Schmit, Schmidt, Smid)
Kupiec winny, sekretarz królewski, syn Jana, mieszczanina wrocławskiego, brat kupca sukiennego Andrzeja. Przyjęty do krakowskiego prawa miejskiego w roku 1637. Gdy w czasie najazdu szwedzkiego w imieniu pospólstwa pertraktował ze Szwedami w sprawie wysokości okupu, podejrzewano, że dla ratowania swojego majątku, wskazywał bogate domy szlacheckie i duchowne. Jednak i jego kamienice zostały zdewastowane. W czasie okupacji miasta przez Siedmiogorodzian pośredniczył w korespondencji węgierskiej załogi ze stolicą w Budzie, za co został przez nich nagrodzony dwoma wozami wina. W wolnym już od obcych wojsk mieście, w 1658 roku, został powołany do ławy sądowej, a rok później otrzymał nominację do rady miejskiej; zajął w niej miejsce po rajcy Andrzeju Cieniowicu (nr 508). Zanim został ławnikiem, a potem rajcą, przez pewien czas był lonerem. W czasie blisko 34 lat zasiadania w radzie 11 razy był powoływany do rady urzędującej, w której na przemian z innymi rajcami pełnił funkcję burmistrza. W 1664 roku wdał się w bliżej nieznany spór z Uniwersytetem Krakowskim, dostał nawet wyrok banicji za uwięzienie jednego z drukarzy. Zajmował się sprawami porządku w mieście; wprowadził zakaz chowania w mieście bydła i trzody chlewnej, zalecał brukowanie ulic. Odpowiadał za miejską zbrojownię i odnowienie zagrożonej bramy Floriańskiej. W roku 1670 posłował na sejmik proszowicki i sejm warszawski. Miał kamienice przy ulicach Sławkowskiej (nr 13) i Floriańskiej (nr 19). Był żonaty z Zofią, z którą miał dwie córki: Cecylię, żonę Jana Dionizego Romanowicza, wiceinstygatora litewskiego, i Teresę Winklerową, żonę pisarza celnego komory krakowskiej. Zmarł 10 grudnia 1692 roku. Na jego miejsce do rady wszedł Andrzej Cyrus (nr 561).
