Wenzel (Venceslaus) Herold von Stoda
Prawnik, urzędnik austriacki, urodzony około 1800 roku, legitymował się szlacheckim rodowodem. Przed przeniesieniem służbowym do Podgórza pełnił w latach 1833–1834 urząd syndyka miejskiego w Oświęcimiu, następnie w latach 1835–1836 syndyka w Jaśle. Od roku 1837 przez prawie dziesięć lat sprawował urząd burmistrza Nowego Sącza. Z tak bogatym doświadczeniem w 1846 roku został skierowany przez urząd gubernialny we Lwowie na zwolniony po Józefie Miskeyu (nr 8) urząd burmistrza Podgórza, zapewne z oczywistym w aktualnej sytuacji politycznej zadaniem zaprowadzenia porządku w mieście po krwawo stłumionym powstaniu krakowskim. Taki dobór osoby na najwyższy podgórski urząd świadczy, że liczono na stabilizującą skuteczność instrumentów politycznych, a nie represyjno-policyjnych, mogących w ogólnej atmosferze społecznego wrzenia przed Wiosną Ludów zaognić sytuację. Nie dane było jednak Heroldowi wykazać się w Podgórzu. Otrzymał nominację burmistrzowską 22 grudnia 1846 roku, a po niespełna dziewięciu miesiącach zmarł. Opuszczony urząd, w historycznym okresie walk społecznych, kryzysu monarchii i zmian ustrojowych, pozostał nieobsadzony przez kolejnych osiem lat. Herold żonaty był z Ludwiką z domu Nowak, miał dwóch synów: Edmunda, urodzonego w 1842 roku w Nowym Sączu, studiującego na Uniwersytecie Karola w Pradze oraz medycynę i prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, oraz Władysława, maturzystę gimnazjum tarnowskiego, studenta prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarł 18 września 1847 roku w Podgórzu. Wdowa Ludwika powtórnie wyszła za mąż za Jana Hołodyńskiego, nauczyciela gimnazjum w Tarnowie, który został prawnym opiekunem Edmunda Herolda. Opiekę nad drugim synem Władysławem powierzono spokrewnionemu z jego matką Michałowi Nowakowi, sekretarzowi Sądu Krajowego w Krakowie.
