Prawnik, notariusz, urodzony 23 września 1839 roku w Przeciszowie w powiecie wadowickim, syn Antoniego, dzierżawcy dóbr Winiary. Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim, wzbogaconych także nauką uniwersytecką w Berlinie, w 1864 roku praktykował u myślenickiego notariusza, następnie od 1866 roku pracował jako auskultant przy Sądzie Krajowym w Krakowie oraz jako adiunkt Sądu Powiatowego w Myślenicach. W 1874 roku objął urząd notariusza w Krynicy, w obwodzie Sądu Obwodowego w Nowym Sączu, dwa lata później przeniósł się do Skawiny, do okręgu Sądu Krajowego w Krakowie. W 1880 roku uzyskał nominację na urząd notariusza w Podgórzu, gdzie wcześniej zastępował zmarłego rejenta. Prowadził kancelarię notarialną najpierw w Podgórzu, a następnie – od 1903 roku – w Krakowie. Do podgórskiej rady gminnej wybrano go w 1884 roku. W roku 1888 został zastępcą naczelnika gminy – burmistrza, a po rezygnacji z urzędu złożonej przez Emila Serkowskiego (nr 14) i nieskutecznym prawnie wyborze Floriana Nowackiego (nr 13) 20 grudnia 1888 roku, jako zastępca burmistrza, przejął pełne obowiązki tego urzędu na cztery miesiące (do końca kadencji). Po wyborach do rady miejskiej 8 kwietnia 1889 roku ponownie objął urząd burmistrzowski. Zasiadał także w radzie powiatowej w Wieliczce i w tamtejszym Wydziale Powiatowym. Był jednym z inicjatorów powołania i pierwszym prezesem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Podgórzu, doprowadził też do otwarcia pierwszego gimnazjum podgórskiego. Działał w pierwszych latach obowiązywania nowej ustawy samorządowej (uchwałą Sejmu Krajowego Podgórze zaliczono do trzydziestu największych miast Galicji), dostosowując pracę magistratu do jej wymogów. Urząd burmistrzowski pełnił całą kadencję, do 21 listopada 1892 roku. Żonaty był z Florentyną z Bilińskich, pochodzącą z Raciechowic w powiecie wielickim. Żona była właścicielką domu przy ul. Poselskiej 20 w Krakowie, gdzie zamieszkiwali po wyprowadzeniu się z Podgórza i gdzie Adamski prowadził wspomnianą kancelarię. Był właścicielem udziałów w sąsiadującym domu pod numerem 22, gdzie działał hotel Narodowy. Miał trzech synów, z których dwóch zmarło młodo, i trzy córki. Syn Stanisław, późniejszy doktor praw, prowadził praktykę adwokacką w kancelarii po ojcu przy ul. Poselskiej. Adamski zmarł 24 września 1910 roku w Krakowie, pochowano go na cmentarzu Rakowickim.
