Ulricus (Olricus) dictus Tatarus
Mieszczanin krakowski, czterokrotnie odnotowywany na urzędzie rajcy. Jako rajca w 1320 roku w obecności Tomisława, wojewody sandomierskiego, wraz z innymi rajcami krakowskimi stanął przed Władysławem Łokietkiem, aby okazać mu dawniejszy przywilej celny, dotyczący zwolnienia mieszczan krakowskich od ceł w ziemiach krakowskiej, sandomierskiej i sieradzkiej, wydany przez księcia Leszka Czarnego, i prosić o jego odnowienie. Odnotowany jest także jako świadek przy potwierdzeniu, że wojewoda krakowski Spicymir przekazał część młyna nad Rudawą na rzecz szpitala św. Ducha. Był właścicielem domu przy Rynku, którego trzy czwarte sprzedał w 1316 roku, oraz domu murowanego przy ul. Floriańskiej. Miał też ogród na przedmieściu, koło kościoła św. Floriana, a od synów ławnika Gotfryda z Nysy kupił narożny kram sukienny. Majątek Ulryka uwidacznia wpis do księgi miejskiej z 1326 roku, potwierdzający, że odstąpił swojej żonie Małgorzacie dwór i dom murowany w Krakowie oraz wszystkie dobra, jakie posiada w Krakowie oraz w Olkuszu wraz z szybami kopalnianymi. Ulryk zmarł przed 1347 rokiem. Działalność we władzach miasta kontynuował po Ulryku jego bratanek Jan, czterokrotnie powoływany w latach 1348—1355 na roczne kadencje ławnicze.
