Thomas Grzimala
Kazimierzanin, był sędzią sądu wodnego (rozpatrującego lokalne sprawy wynikające z prawa wodnego). Wybrany do rady miejskiej w 1590 roku, na miejsce zwolnione po zmarłym rajcy Janie postrzygaczu (nr 224). W radzie urzędującej-burmistrzowskiej zasiadał w latach 1590 i 1592–1594. Jego kadencje w radzie urzędującej były zdeterminowane sporem toczonym między radą miejską a wielkorządcą krakowskim Michałem Maleczkowskim o zasady uzupełniania składu rady i nominację Aleksandra Kolędzkiego (nr 253). Równolegle nabrzmiewał wówczas spór między złotnikami kazimierskimi a krakowskimi – kazimierscy rzemieślnicy sztuki złotniczej walczyli o uniezależnienie się od cechu złotniczego krakowskiego, w czym wspierała ich rada kazimierska – w roku 1594 Zygmunt III Waza postanowił, że złotnicy z Kazimierza będą mogli założyć własny cech, o ile będzie ich więcej niż trzech. Tomasz Grzymała był właścicielem kamienicy położonej przy dzisiejszej ul. Józefa 6, wcześniej należącej do sukiennika Mateusza, natomiast po śmierci Tomasza Grzymały najpierw do szlacheckiej rodziny Rarowskich, a od połowy XVII wieku do kanoników regularnych laterańskich. Zmarł przed rokiem 1604, kiedy to na jego miejsce powołano do rady Kaspra Rzepczyńskiego (nr 262).
