Thomas Dunin
Kolejny po rajcy Jakubie (nr 322) przedstawiciel Duniczów we władzach kazimierskich. W radzie miejskiej zasiadał przez niecałe dwadzieścia siedem lat, począwszy od roku 1724, w tym w radzie urzędującej jedenastokrotnie. W sierpniu 1733 roku jako burmistrz stanął na czele delegacji miasta, która wzięła udział w uroczystościach złożenia w kolegiacie św. Floriana zwłok królów Jana III Sobieskiego i Augusta II Mocnego na kilkumiesięczny czas pomiędzy ich przywiezieniem z Prądnika a eksportacją na Wawel. Został odnotowany jako loner w 1741 roku oraz senior rajców w latach 1738 i 1744. Pod koniec życia, sprawując godność rajcy i burmistrza, był jednocześnie pisarzem miejskim. Gdy w roku 1750 zachorował, ten ostatni urząd rada kazimierska powierzyła jego synowi, przyszłemu rajcy Józefowi Duniczowi (nr 351). Wcześnie owdowiał, żona Anna zmarła w 1739 roku i została pochowana w kościele Bożego Ciała, koło ambony. Tomasz Dunicz zmarł 24 listopada 1750 roku, w wieku 70 lat; pochowany został przy małżonce.
