Tilman (Timanus, Thilke, Tylomannus, Dilko) Pfansmet (Pfan, Phannynsmet, Pfansmit, Phannysmet)
Przydomek wskazuje, że prawdopodobnie był kotlarzem lub pochodził z kotlarskiej rodziny. Imię „Tilko” jest zapewne pochodną imienia Teodoryk (Dietrich), lecz może być także wiązane z imieniem Mikołaj. Jeden z sześciu najwcześniej odnotowanych, znanych nam rajców-burmistrzów kazimierskich (imiona rajców Kazimierza z pierwszych trzech dekad istnienia miasta prawdopodobnie bezpowrotnie przepadły). Najstarszą z zachowanych ksiąg radzieckich otwierają zapiski z 1369 roku, jednak przetrwał do naszych czasów dokument wydany kilka lat wcześniej, w roku 1366, w którym sześciu rajców, wśród nich Tilko Pfansmeth, wydzierżawiło Janowi z Merklisdorfu (zapewne miejscowości koło Teplic w Czechach) należącą do miasta parcelę położoną na gruntach zwanych Bawół, za kościołem św. Wawrzyńca (już nieistniejącego, parafialnego kościoła dla mieszkańców Bawołu, położonego u zbiegu dzisiejszych ulic św. Wawrzyńca i Dajwór). Tilko Pfansmeth był wieloletnim rajcą, powołano go do składu rady urzędującej co najmniej dziesięciokrotnie (pierwszy raz wzmiankowany we wspomnianym 1366 roku). Zgodnie z zasadami pełnił funkcję burmistrza Kazimierza na zmianę z pozostałymi rajcami urzędującymi. W latach 1394 i 1402 został wzmiankowany w księgach miejskich jako rajca stary (consul antiquus). Z przydomkiem „Pfansmeth” odnotowani zostaną niebawem w kazimierskiej księdze radzieckiej kolejni rajcowie-burmistrzowie: Jan (nr 13), Hensil (nr 26) i Herman (nr 62) – pochodzi on jednak od nazwy zawodu, więc trudno uznać za pewne powiązanie rodzinne między tymi postaciami, choć więzy rodzinne lubiły towarzyszyć zarówno profesji, jak i przynależności do lokalnej elity władzy.
