|
tytuł honorowego obywatela nadany 18 lutego 1917 roku
|
…w chwili najazdu nieprzyjacielskiego … spełniał obowiązki … z chlubą dla imienia polskiego i na pożytek ludności… (z uchwały Rady Miejskiej – DzRMK 1917, nr 2, s. 11) |
Tadeusz Rutowski
wiceprezydent, faktyczny prezydent miasta Lwowa
Fotografia portretowa Tadeusza Rutowskiego oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.
Tadeusz Klemens Rutowski, ekonomista, polityk, samorządowiec, publicysta, pełniący obowiązki prezydenta Lwowa. Urodzony 2 grudnia 1852 r. w Tarnowie, syn Klemensa, adwokata, uczestnika powstania listopadowego i Wiosny Ludów, burmistrza Tarnowa, i Karoliny z Truszkowskich. Studiował na Politechnice Wiedeńskiej, doktor filozofii Uniwersytetu Wiedeńskiego. W polityce reprezentował centrum demokratyczne. Członek wiedeńskiej Rady Państwa – w latach 1888–1900 Izby Posłów i od 1917 r. dożywotnio Izby Panów, a w latach 1889–1895 i 1901–1914 także Sejmu Krajowego Galicji. Od 1905 r. wiceprezydent miasta Lwowa, podczas okupacji rosyjskiej w latach 1814–1815 pełnił obowiązki prezydenta miasta, w 1815 r. internowany przez Rosjan, zwolniony w 1817 r. powrócił przez Szwecję do Lwowa i objął zarząd komisaryczny miasta. Mecenas kultury, założyciel Miejskiej Galerii Obrazów we Lwowie. Kawaler Cesarskiego Austriackiego Orderu Franciszka Józefa. Żonaty z Jadwigą z Bogdańskich, mieli syna Andrzeja, porucznika artylerii, późniejszą ofiarę zbrodni katyńskiej, oraz córki: Zofię, Alicję i Marię. Zmarł 30 marca 1918 r. w Krechowicach, obecnie na Ukrainie; spoczywa w wystawionym przez miasto Lwów grobowcu-pomniku na cmentarzu Łyczakowskim.
Tytuł nadany uchwałą Rady Miejskiej podjętą na posiedzeniu nadzwyczajnym tajnym 18 lutego 1917 r. (DzRMK 1917, nr 2, s. 11–12), gdy prezydentem miasta był Juliusz Franciszek Leo. Wnioskowała grupa radnych, wniosek poparły wszystkie sekcje (komisje) Rady. Asumptem do uhonorowania był szczęśliwy powrót Tadeusza Rutkowskiego z rosyjskiej niewoli. W tymże dniu po tajnym posiedzeniu Rady i nadaniu tytułu otwarto uroczyste posiedzenie jawne z udziałem uhonorowanego i jego gości (por. s. 153). Wieczorem prezydent wydał przyjęcie na cześć honorowego obywatela w sali restauracyjnej Grand Hotelu.
Reprodukcja wniosku o nadanie tytułu; niżej odlewana plakieta o średnicy 16 cm z portretem Tadeusza Rutowskiego z 1915 r. według projektu Jana Raszki oraz miejsce spoczynku – grobowiec na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie i zbliżenie napisu nagrobnego – tam błąd w oznaczeniu roku urodzenia.
