Ekonomista, menadżer, urodzony w 1941 roku w Krakowie w rodzinie rzemieślniczej. Ukończył Akademię Ekonomiczną w Krakowie i podyplomowe Studium Doskonalenia Kadr Kierowniczych. W latach 1969–1990 pracował w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego – Państwowe Zakłady Lotnicze (WSK-PZL) w Krakowie, awansując od praktykanta przez ekonomistę i głównego specjalistę do dyrektora naczelnego. Należał do Zrzeszenia Studentów Polskich, był członkiem jego Rady Naczelnej. Od 1980 roku w NSZZ „Solidarność” – członek prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego „Solidarności” w Krakowie, przewodniczący Komitetu Zakładowego w WSK-PZL, członek prezydium Zarządu Regionu Małopolska. W stanie wojennym w strukturach podziemnych, internowany w 1982 roku. W latach 1989–1990 wiceprzewodniczący Krakowskiego Komitetu Obywatelskiego oraz Małopolskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. 29 maja 1990 roku został powołany przez premiera Tadeusza Mazowieckiego na przywrócony w wyniku reformy administracyjnej urząd wojewody krakowskiego. Zgodnie z ustawą z 17 maja tego roku, jako wojewoda jednocześnie objął stanowisko p.o. prezydenta Krakowa (do czasu wybrania prezydenta przez nowo utworzoną Radę Miasta Krakowa wyłonioną w wyborach samorządowych 27 maja tego roku). Obowiązki prezydenckie sprawował przez trzy tygodnie. Wojewodą był do roku 1996. Zorganizował od podstaw Urząd Wojewódzki, uruchomił proces prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych pozostających w gestii wojewody. Przyczynił się do odnowienia Teatru im. Juliusza Słowackiego, odbudowy po pożarze Filharmonii Krakowskiej i dokończenia budowy Szpitala im. Rydygiera w Nowej Hucie. Ze względów zdrowotnych przeszedł w 1996 roku na rentę. Członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, brat honorowy Bractwa Kurkowego, kawaler Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie. Zmarł 1 marca 2005 roku w Krakowie. Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim.
