Simon Winarski
Aptekarz, reprezentant we władzach miasta mieszkańców Kazimierza „w obrębie murów”. Wieloletni ławnik – w ławie zasiadał corocznie w latach 1636–1641. Prosto z ławy został powołany do rady miejskiej w 1642 roku, w pierwszy wtorek po Nowym Roku. Zajął miejsce zwolnione po zmarłym Stanisławie Postrzygaczowiczu (nr 291). W trakcie ćwierćwiecza dzierżenia godności rajcowskiej dziesięciokrotnie powoływany był do rady urzędującej. Brał udział w zatwierdzaniu statutów kazimierskich cechów rzemieślniczych, w regulowaniu stosunków z miastem żydowskim, w staraniach o potwierdzenie przywilejów miasta, ale niknie to w obliczu wojen szwedzkich dających początek upadkowi miasta – u zarania tej nowej, tragicznej epoki przyszło kierować miastem Szymonowi Winiarskiemu, jego kolegom z rady i ich następcom. Posiadał kamienicę z szopą na konie, położoną za bramą Krakowską, po wejściu do miasta po prawej stronie. Z tyłu tej kamienicy miał jeszcze domek, w którym mieszkał. Żonaty był z Katarzyną, córką rajcy Aleksandra Zaborskiego zwanego Pokorowiczem (nr 276), wdową najpierw po mieszczaninie kazimierskim Adamie Gorzelskim, następnie po ławniku kleparskim Wawrzyńcu Wolnym, synu rajcy Jana Wolnego starszego (nr 275). Powtórnie ożenił się z Anną. Zmarł 17 stycznia 1666 roku, pochowany został w kościele Bożego Ciała, na pogrzebie orację wygłosił rajca Wawrzyniec Mroczkowicz (nr 303). Wdowa sporządziła Inwentarz rzeczy y Dóbr ruchomych, także Sprzętów Domowych po Śmierci Sławnego niegdy Pana Szymona Winarskiego Rayce Kazimirskiego przy Krakowie przeze mnie Annę Małżonkę a teraz Wdowę pozostałą Roku Pańskiego 1666 pilnie i wiernie Napisany. Dłużnikami Winiarskiego okazali się rajcowie Wawrzyniec Toporski (nr 287) i Marcin Goliński (nr 301) oraz spadkobiercy zmarłego rajcy Zachariasza Węgrzynowskiego (nr 281), co być może choćby częściowo rozwiązało problemy wdowy, która oświadczyła, że brzemienną Nieboszczyk Małżonek mnie Zostawił, a jeszcze za życia swego moje tak w złocie, jako y w srebrze, szatach y ochędóstwie białogłowskim będące rzeczy pozastawiał u różnych Osób, a nadto w chorobie Nieboszczyka tak też y na pogrzeb zadłużyłam się. W jakiś symboliczny sposób upadek kondycji rajcowskiej rodziny Winiarskich poszedł w parze ze stanem miasta, którego świetność nagle i nieodwracalnie stała się przeszłością.
