Simon Kwakowic
Kupiec, jeden z nielicznych przedstawicieli tej profesji w kleparskiej radzie miejskiej. Na urzędzie rajcowskim odnotowany został po raz pierwszy w 1618 roku, mógł jednak być rajcą już wcześniej. W radzie urzędującej-burmistrzowskiej zasiadał co najmniej w latach 1637 i 1643, w latach 1629– –1630 z wyboru rady miejskiej pełnił urząd wójta kleparskiego. Był właścicielem okazałego domu położonego przy ul. Długiej, od strony jurydyki Biskupie. Podczas sporządzania w 1632 roku rejestru gospód przed sejmem koronacyjnym Władysława IV Wazy wyliczono tam: w sieni dwa kramy żelazny i miecznicy, sklepik mały, izdebka za apteczką [spiżarnią], izba wielka, izdebka z sionką, na górze izdebek 3, indergmachów [oficyn] 2 w tyle z zawarciem i komorami, piwnic 3. W analogicznym rejestrze z 1649 roku dom ten jest już określony jako „kamienica”. Szymon Kwakowicz był żonaty z Elżbietą, wzmiankowaną w 1623 roku. Zmarł w 1650 lub 1651 roku, podczas zarazy. Jego służący relacjonował później do ksiąg miejskich: podczas powietrza, gdy wszyscy w domu pana Kwakowicza wymarli, jam tam został w zawarciu, pilnując wszystkiego, ażeby się jaka szkoda w tych dobrach nie stała. Nie wytrwał jednak w uczciwości, za namową niejakiej pani Jackowej Garbarki powynajdywał i powykopywał w domu złota, srebra i pieniądze. Z ziemi, z muru, zza komina, z garnków, chust i konwi zabrał srebrne talary, łyżki, kubki, pierścionki, złote łańcuszki, dukaty i sznury pereł, kładąc je do cebra z wodą, aby obmyć z zarazy. W następnych latach po zgonie Szymona Kwakowicza i otwarciu jego testamentu trwały sądowe spory o spadek po nim.
