Simon Glowinski
Kazimierski tribunus plebis, delegat pospólstwa do władz miejskich. W latach 1692–1705 odnotowany został w ławie sądowej, nadto w 1695 roku jako loner, a w 1703 jako notariusz miejski. W 1704 roku w związku z interesami na Zabłociu został przez prywatne osoby osadzony w areszcie na kazimierskim ratuszu, wypuścił go jednak na własną odpowiedzialność rajca Jakub Dunicz (nr 322). W radzie miejskiej Szymon Głowiński zasiadał od roku 1708 przez niecałe sześć lat, pięciokrotnie uzyskując nominację do rady urzędującej. Zmarł w roku 1714, pochowany został w kościele Bożego Ciała przez żonę Elżbietę, doświadczoną w tej mierze, jako że wcześniej chowała już trzech mężów, była zatem primo voto Lex, secundo voto Felix, tertio voto Grabska i wreszcie quarto voto Głowińska.
