Szymon Brziglos (Mrzygłos)
Rymarz, siodlarz. Wzmiankowany w ławie miejskiej w 1632 roku, w kolejnym roku zasiadł już w radzie miejskiej. W roku 1639 pełnił urząd wójta kleparskiego. Był właścicielem domu murowanego wjezdnego (czyli z zajazdem) z oficyną i stajnią na sześćdziesiąt koni, położonego przy rynku, pomiędzy kościołem św. Floriana a dzisiejszą ul. Basztową, sąsiadującego bezpośrednio z domem rajców Tylewiczów: Jana (nr 130) i Kaspra (nr 140). Drugi dom z zajazdem i stajnią na dwadzieścia koni Szymon Brzygłos miał przy ul. Długiej po stronie rynku. Na jednym z tych domów w 1644 roku zabezpieczył znaczną kwotę na uposażenie Bractwa Ubóstwa Chrystusowego działającego przy kolegiacie św. Floriana. W 1630 roku jako starszy cechu siodlarzy brał udział w sprawie towarzysza cechowego Bartosza Koloniego, podejrzanego o sfałszowanie dokumentów mistrzowskich i bigamię. W cechu doszli, że przecie najpierwsza tego Koloniego żona w Wielkiej Polszcze żywa, a on tu wtórą przeżywszy, z trzecią się już ożenił i z nią teraz mieszka. W czym pomienionego cechu bracia chcąc mieć wiadomość pewną wysłali z pośrodka siebie jednego brata swego pomienionego Szymona Brzygłosa […] do Poznania i na inne miejsca dla dogodzenia pewnej w tej mierze wiadomości, który to Szymon Brzygłos, gdy z Poznania także i innych miejsc, tak od urzędu wojtowskiego poznańskiego jako i od bractwa cechu tamecznego rymarskiego i siodlarskiego i skądinąd dokumenta pewne, rzeczywiste, niewątpliwe i niepodejrzane przywiózł. Podejrzany został decyzją burmistrza Tomasza Smolińskiego (nr 141) osadzony w areszcie, a gdy burmistrz Baltazar Kuncz (nr 134) go z aresztu tego zwolnił, Szymon Brzygłos był jednym ze skarżących tego burmistrza za jego działanie. W 1643 roku wydał za mąż swoją córkę Zofię za Stanisława Walkowicza, obywatela Nowego Miasta (Nowy Korczyn na Ponidziu), czemu świadkowali rajcowie Szymon Kwakowicz (nr 132) i Benedykt Cymerman (nr 142). W roku 1652 w kleparskiej ławie sądowej zasiadł Andrzej Brzygłos – być może syn Szymona.
