Simon Bilewicz
Jeden z ostatnich rajców i burmistrzów Kleparza – wraz z Piotrem Molęckim (nr 202), Józefem Boosiewiczem (nr 203) i Michałem Librowskim (nr 204) wchodził w skład czteroosobowej rady miejskiej, na której zamknęła się historia samorządowej władzy miasta Kleparza. W ławie miejskiej zasiadał w latach 1787–1792, jednocześnie w latach 1789–1792 powoływany był na urząd podwójciego kleparskiego. W roku 1791, podczas sprawowania urzędu podwójciego, został wybrany deputowanym miasta do jego reprezentowania w sprawach dotyczących wdrożenia reformy miast dokonanej w ramach prac Sejmu Czteroletniego oraz dalszych losów samodzielności kleparskiej. W okresie przejściowego włączenia Kleparza do Krakowa w 1792 roku powołany został na urząd sędziego w ramach Sądu Miejscowego Miasta Stołecznego Wydziałowego Krakowa Cyrkułu IV. Po przywróceniu Kleparzowi samodzielności miejskiej w wyniku postanowień sejmu grodzieńskiego 3 listopada 1792 roku został wybrany elektorem do odtwarzanej rady miejskiej, a na tej podstawie 12 stycznia 1792 roku otrzymał mandat rajcy miejskiego. Odnotowany na funkcji burmistrza w 1793 roku, godność tę przejął 8 lipca od wspomnianego już Józefa Boosiewicza, który – jak zapisano w księdze miejskiej – po wyszłym czasie trzymania przez siebie Prezydencji takowąż Prezydencję Szlachetnemu Szymonowi Bielewiczowi Radcy Kleparza oddał. W 1793 roku pełnił również urząd wójta kleparskiego. Kres jego działalności w radzie miejskiej, jak i kres samej rady kleparskiej, nadszedł z 1794 rokiem i insurekcją kościuszkowską – Kleparz został włączony już na trwałe do Krakowa, zyskując status jego dzielnicy.
