Jurydyka duchowna, proboszczowska – uposażenie proboszcza parafii św. Floriana na Kleparzu. Powstała prawdopodobnie w połowie XVII wieku, nazwę „Szlak” zyskała zapewne z tytułu sąsiedztwa z folwarkiem miejskim o tej nazwie, gdzie był dworek Montelupich (po licznych przebudowach w późniejszym okresie był tam pałac hrabiego Tarnowskiego). Sama nazwa „Szlak” nawiązywała do szlaku handlowego prowadzącego w kierunku Miechowa. Jurydyka już w 1440 roku zajmowała grunta określane jako własność proboszcza kolegiaty św. Floriana (wzniesionej w 1185 roku). Wspomina o nich Jan Długosz w Liber beneficiorum pod rokiem 1470; kościół wraz z zabudowaniami znalazł się w granicach późniejszej jurydyki. W jurydyce działały urzędy: wójtowski, podwójci i ławniczy; pierwsze imienne odnotowanie wójta sięga roku 1686. Były okresy, w których urzędy wójta i podwójciego działały bez powoływania ławy. Instancją odwoławczą od orzeczeń wójtowsko-ławniczych był sąd właścicielski – proboszczowski. Pod koniec XVIII wieku jurydyka Szlak liczyła czterdzieści domów i ponad dwustu siedemdziesięciu miesz-kańców. Trudnili się oni rzemiosłem i ogrodnictwem – mieszkańcy jurydyki posiadający ogrody, oprócz czynszu gruntowego, świadczyli także na rzecz prepozyta kolegiaty św. Floriana dziesięcinę w naturze w postaci dwóch kapłonów rocznie. Pod koniec istnienia jurydyki postępowała integracja z miastem Kleparzem, przykładowo następował wspólny pobór i odprowadzanie podatku podymnego. Wraz z innymi jurydykami Szlak został na przełomie XVIII i XIX wieku włączony do Krakowa. Pamięć o nim zachowała się w nazwie ulicy Szlak, przebiegającej przez dawne tereny jurydyki.
