Stephanus Rossa (Roza)
Rajca reprezentujący w radzie miejskiej kazimierzan, odnotowany w radzie urzędującej-burmistrzowskiej trzykrotnie w przedziale lat 1435–1443. Na początku urzędowania przyszło mu potwierdzać wraz z innymi rajcami, że Agnieszka, wdowa po Mikołaju Czipce, przekazała poprzez swojego pełnomocnika Klemensa Chadę (nr 75) pół łanu we wsi Czyżowa na rzecz Wojciecha Czipki i jego syna Mikołaja. Niedługo później Wojciech zmarł i w roku 1439 rajcy kazimierscy z ówczesnym burmistrzem Stefanem Rosą na czele potwierdzili, że Katarzyna, wdowa po Wojciechu Czipce, wraz z córką Małgorzatą przekazały pół łanu w Czyżowej starszym i całemu cechowi piwowarów, pod rygorem zakazu sprzedaży tego gruntu rycerzom lub osobom duchownym bez zgody rajców; zakaz ten stanowił wyraz ochrony ze strony rady miejskiej spójności obszaru podległego ich jurysdykcji, której szlachta i duchowieństwo nie podlegali. W tym samym 1435 roku, zasiadając w radzie urzędującej, Stefan Rosa potwierdził, że królewski lekarz Jakub z Włocławka polecił egzekutorom testamentu ufundować ze swojego majątku ołtarz w kościele św. Michała na Skałce, na cześć Podniesienia i znalezienia Świętego Krzyża, z prawem patronatu oddanym w ręce rajców Kazimierza i z uposażeniem altarzysty. Również w tym roku brał udział w odstąpieniu przez radę kazimierską Jurkowi garncarzowi i jego żonie Konstancji miejskiego gruntu usytuowanego przy ul. Szewskiej, już poza murami miasta, niedaleko brzegu Wisły, przy drodze wiodącej z Kazimierza do Stradomia; Jurek garncarz miał opłacać radzie czynsz roczny w wysokości pół grzywny. W 1439 roku Stefan Rosa poświadczał wraz z pozostałymi rajcami urzędującymi, że Grzegorz rybak zwany Okwn (Okoń?) nabył od Macieja Pusdro prawo do jego domu z ogrodem położonych na przedmieściu nazywanym Blech. Z kolei w roku 1443 powróciła przed radę miejską sprawa Czyżowej – wtedy to Stefan Rosa wziął udział w poświadczeniu, że Katarzyna Czipczyna z córką Dorotą zrezygnowały z połowy łanu we wsi Czyżowa na rzecz klasztoru oo. Augustianów przy kościele św. Katarzyny w Kazimierzu, zachowując prawo dożywocia. To ostatni ślad działań rajcy i burmistrza Stefana Rosy.
