Stephanus Haller
Kupiec, syn kuśnierza Stefana i Katarzyny z Langów, zmarłych podczas zarazy 1543 roku, wnuk rajcy Jana Hallera (314). Do prawa miejskiego został przyjęty w roku 1552. Nie pełniąc wcześniej urzędu ławnika sądowego, uzyskał w roku 1560 nominację do rady miejskiej. Zasiadał w niej do roku 1578 włącznie. Pełnił funkcję burmistrza sześciokrotnie – w latach zasiadania w radzie urzędującej. Padł ofiarą „krawawego burmistrza” Erazma Czeczotki (nr 365) – za postawienie mu słusznych zresztą zarzutów Stefan został pozbawiony urzędu mandatem królewskim wydanym w 1578 roku. Była to sytuacja wyjątkowa, przełamująca zasadę dożywotności urzędu rajcowskiego – podobny los spotkał w XVI stuleciu rajcę Urbana Frisera (nr 412). W latach 1566, 1574 i 1576 Stefan posłował na sejmiki prowincjonalne, natomiast w roku 1567 wraz z rajcą Joachimem Krzyżanowskim (nr 380) na sejm do Piotrkowa. W 1575 roku z rajcą Łukaszem Moreckim (nr 398) reprezentowali Kraków na sejmie elekcyjnym pod Wolą. W 1575 roku w ramach przygotowań obronnych miasta Stefanowi przypadł w udziale nadzór nad bramą Floriańską bronioną przez cech kuśnierzy. Działalność handlową prowadził w spółce z rodziną Gutteterów. Był ożeniony z Małgorzatą, córką Stanisława Guttetera i Urszuli z Krupków. Ślub odbył się w tajemnicy przed rodziną wybranki i dopiero z czasem Gutteterowie dopuścili Stefana do swoich interesów. Brał udział w inwestycjach kopalnianych w Olkuszu. Był różnowiercą. Data jego śmierci nie jest znana. Pozostawił dwóch synów: Wolfa i Stefana, oraz trzy córki: Urszulę, żonę Sebastiana Cyrusa, Annę i Małgorzatę, poślubioną przez Jana Gleywicza.
