Stanislaus (Stano) Sigismundi (Sigmunt, Segemund, Zigmund, Zigmuntowicz)
Mieszczanin krakowski, rzeźnik, syn Zygmunta, mieszczanina kazimierskiego, a od 1434 krakowskiego, sołtysa w Roszkowicach i wójta Sądu Wyższego Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. Odnotowany w latach 1473—1496. W roku 1470 był starszym cechu rzeźników. Nie został wzmiankowany w ławie miejskiej, natomiast księgi radzieckie odnotowują Stanisława na urzędzie rajcowskim od 1473 roku, następnie przez ponad 20 lat, do roku 1496 włącznie. Powoływany był do rady urzędującej i pełnił w przypisanej kolejności funkcję burmistrza - w roku 1473 w tej roli, wraz z rajcami Stanisławem Langiem (nr 255), Janem Karnkowskim (nr 256) i Mikołajem Zarogowskim (nr 275), odbierał oświadczenie ostatniej woli od Macieja Opoczki, ławnika, który poczynił liczne zapisy na rzecz kościołów. Stanisław zasiadał w radzie urzędującej w 1477 roku, gdy rozpoczęto prace nad budową w kościele Mariackim ołtarza Wita Stwosza. Był rajcą także w 1489 roku, gdy je zakończono. W roku 1491 wraz z innymi rajcami przyjmował w ratuszu w depozyt kapitały i srebra pozostałe po Feliksie z Pniewa, kasztelanie lwowskim. Udzielał poręczeń przy przyjęciu do prawa miejskiego: w 1468 roku za Mikołaja Kromkę z Kleparza, w 1473 roku za Mikołaja Gutuetera, rzeźnika, i w 1475 roku za przyszłego rajcę, Mikołaja Karla z Elbląga (nr 305).
