Stanislaus Wosinsky
Doktor medycyny i profesor Uniwersytetu Krakowskiego, sekretarz królewski, pieczętujący się herbem Brodzic. Syn Walentego Wosińskiego (zmarłego w 1675 roku) z Chęcin, złotnika krakowskiego, oraz Katarzyny (zmarłej w roku 1644), córki kuśnierza Walentego Gędzickiego. Urodził się około 1644 roku. Na Uniwersytecie Krakowskim uzyskał tytuł doktora filozofii (w 1664 roku). Studia medyczne zakończył obroną doktoratu w Padwie (w 1666 roku). Przez pewien czas był tam konsyliarzem nacji polskiej. Doskonalił wiedzę w Rzymie, a po powrocie do kraju (w 1669 roku) rozpoczął praktykę lekarską. Do jego pacjentów należeli między innymi: król Michał Korybut Wiśniowiecki, podkanclerzy koronny Karol Tarło i biskup krakowski Andrzej Trzebicki. W 1676 roku został przyjęty w poczet profesorów Uniwersytetu Krakowskiego na Wydział Medycyny. Jako pierwszy wprowadził zajęcia z zakresu anatomii, a szczególną sławę przyniosły mu sekcje anatomopatologiczne, wykonywane w latach 1671−1689. Do rady miejskiej wszedł w 1674 roku z powołania wojewody krakowskiego Aleksandra Lubomirskiego, na miejsce po zmarłym Stanisławie Kłosowiczu (nr 528). Objęcie tego urzędu kosztowało go 380 złotych. W czasie dziewięcioletniej kariery rajcowskiej dwukrotnie wchodził w skład rady urzędującej i w przypadającej na niego kolejności pełnił funkcję burmistrza. Reprezentował miasto na sejmie w 1690 roku. Był prowizorem pierwszego w mieście szpitala dla umysłowo chorych. Ożenił się w 1670 roku z Teresą, córką rajcy Piotra Antoniego Pestalociego (nr 526), która wniosła mu w posagu 1636 złotych oraz część kamienicy przy Rynku nr 37. W spadku po ojcu przejął część kamienicy przy ul. Grodzkiej 15A. Z małżeństwa pozostawił dziesięcioro dzieci, w tym czterech synów: Emiliana (wstąpił do kamedułów na Bielany), Antoniego Piotra (pleban w Porębie), Stanisława Wawrzyńca (kanonik tarnowski) i Szymona Stanisława (kanonik u św. Michała w Krakowie) oraz sześć córek. Zmarł 6 stycznia 1694 roku. Na urzędzie rajcy zastąpił go Stanisław Antoni Łopacki (nr 562).
