Stanislaus Szymankowicz (Szymankiewic, Szymankiewicz)
Kupiec, najpóźniej 4 listopada 1702 roku wchodził w skład quadragintaviratu. Jako jeden z 40 Mężów po raz ostatni odnotowany w 1706 roku. Wówczas dostał się do ławy miejskiej. Zasiadał w niej do 1709 roku. Rok później awansował na urząd rajcy krakowskiego na miejsce zwolnione po śmierci Jana Łukaszkiewicza (nr 571). W radzie zasiadał prawie 33 lata. W ciągu tego długiego okresu tylko trzy razy wchodził w skład rady urzędującej i pełnił funkcję burmistrza. W latach 1705–1706 wraz z Zygmuntem Janem Zaleskim (nr 563) był prowizorem szpitala Bractwa Wniebowzięcia Panny Marii przy ul. św. Szczepana. W latach 1715–1717 zajmował się finansami miasta jako loner, z tego okresu zachowały się rachunki „Expensa na miejską potrzebę za luneryi mojej”. Reprezentował miasto na sejmach. W 1712 roku wraz z Andrzejem Szafałkowiczem (nr 574) miał na sejmie generalnym warszawskim prosić o nową wysokość podatków dla miasta z powodu „okupów, kontrybucji i ciężarów”, które były nakładane na miasto od 1702 roku przez Szwedów. Delegaci miasta mieli także przedstawić na sejmie stan zniszczeń budynków i murów miejskich. Był właścicielem kamienicy przy ul. Grodzkiej 1. Żoną Stanisława Szymankowica była niejaka Dorota. Zmarł przed 30 sierpnia 1742 roku, wtedy na jego miejsce do rady wybrano doktora Jana Gepperta (nr 608).
