Stanislaus Sabura
Karczmarz. Pierwszy raz odnotowany na urzędzie rajcowskim w 1592 roku, gdy reprezentował radę Kleparza podczas zawierania ugody z radą Krakowa w sprawie podwód i wyszynku wina. Z ramienia Kleparza potwierdzał akt tej ugody wraz z rajcą Jakubem Praczowskim (nr 93). W roku 1611 został powołany przez radę miejską na funkcję prowizora szpitala św. Floriana. Zastąpił na tej funkcji zmarłego rajcę Jana Kałużnego (nr 114). Był właścicielem domu z zajazdem, studnią i stajnią na sto trzydzieści koni, położonego przy ul. Długiej, po stronie jurydyki Biskupie, prowadził w nim wyszynk. W 1611 roku na jego wniosek ówczesny burmistrz Wojciech Koczanowski (nr 120) zajął sądownie pieniądze wspomnianego już, zmarłego rajcy Jana Kałużnego za niezapłacone u Szabury wino. W roku 1615 Stanisław Szabura okazywał wójtowi i ławnikom ten dom przez ogień gwałtowny zniesiony. Urzędowo stwierdzono ruiny, spustoszenie y szkody wielkie przez pożogę o piątej godzinie w nocy z poniedziałku na wtorek po św. Annie roku niniejszego. Spłonął dom wielki gościnny z browarem, z słodownią i z inszemi przyległościami, z drzewem, z drwami, z zbożem, do gruntu zgorzały y w popiół obroczony, tylko sklep murowany na wierzchu został, które to spustoszenie y szkody Urząd widział i do akt swych zapisać nakazał. Pożar ten dotknął znacznego obszaru Kleparza; w tym samym dniu całe miasto, w tym i pogorzelisko Stanisława Szabury, lustrowane było przez nadzwyczajną komisję z generałem Urzędu Zamkowego Grodzkiego Krakowskiego na czele. Córka Stanisława Zuzanna odnotowana została w roku 1632 jako żona Jana Szydłowicza, złotnika, mieszczanina krakowskiego.
