Stanislaus (Stano) Strauss (Strausz, Strup, Strus)
Kupiec, złotnik, syn prawdopodobnie Stanisława Strausa kuśnierza, pochodzącego z Norymbergi. W latach 1539 oraz 1541–1542 pełnił urząd ławnika sądowego, w roku 1542 zasiadł w Sądzie Wyższym Prawa Magdeburskiego na Zamku Krakowskim. Do rady miejskiej uzyskał nominację w roku 1543. Zasiadał w niej przez blisko 14 lat, chociaż nie bez przejściowych kłopotów – w 1546 roku rajcy podjęli decyzję o usunięciu go z urzędu, swoją decyzję wyjaśniając tym, iż jego nominacja była samowolą wojewody, który przeprowadził ją bez konsultacji z radą. Po interwencji królewskiej Stanisław powrócił jednak do kolegium rajcowskiego. Czterokrotnie otrzymywał powołanie do rady urzędującej, pełniąc wówczas funkcję burmistrza. Mimo wcześniejszej niechęci rajców do jego osoby, w latach 1554–1555 powierzano mu funkcję lonera. Jako burmistrz w 1546 roku stanął na czele komisarzy powołanych przez radę do rewizji oprotestowanej przez pospólstwo nowej procedury dla sądowych spraw cywilnych. W roku 1545 wraz z rajcą Piotrem Tanigelem (nr 328) pobierał czopowe. Był złotnikiem, miał swój warsztat, porzucił jednak ten fach – w 1533 roku występował już jako prowadzący miejską postrzygalnię sukna. W następnych latach zajmował się handlem, dostarczając wino i oliwę na potrzeby królewskiego dworu. Żonaty był dwukrotnie, z Barbarą i Katarzyną. Zmarł w roku 1556. Wdowa po Stanisławie przez wiele lat dzierżawiła od miasta postrzygalnię sukna położoną w Rynku na targu solnym. Syn Erazm nabył wieś Kamyszów, starał się wejść do stanu szlacheckiego.
