Stanislaus Postrzygacowic (Postrzygacz, Postrigaczowicz)
Kazimierzanin, jak wskazuje przydomek, syn postrzygacza. Długoletni ławnik miejski: w ławie zasiadał w latach 1607–1610, 1612, 1616, 1618, 1621–1622, 1625–1627, kilkakrotnie wzmiankowany jako starszy ławy. Nominację do rady miejskiej Kazimierza uzyskał w roku 1627, na miejsce żyjącego jeszcze, choć schorowanego, Stanisława Ruskowicza (nr 266) – to przedwczesne zadysponowanie przez radę i wielkorządcę miejscem radzieckim było niechlubnym wyjątkiem (jedynym znanym). W trakcie czternastu lat zasiadania w radzie był sześciokrotnie powoływany do rady urzędującej- -burmistrzowskiej, jednak w pierwszym roku po nominacji nie został dopuszczony do funkcji burmistrza, co także było wyjątkiem. Co najmniej do roku 1615 był właścicielem kamienicy przy rynku (obecnie pl. Wolnica 5), zwanej od jego imienia „Postrzygaczowską” (później stała się własnością szpitala św. Leonarda). Z regestru kazimierskich spraw kryminalnych pochodzi zapiska z 1608 roku, gdy Stanisław Postrzygaczowicz był ławnikiem miejskim i jednym z poszkodowanych przez trójkę rabusiów, którzy zakradli się do jego kamienicy: Urząd Radziecki Dekretem nakazał iż ci złoczyńcy za złe uczynki swe mają być na gardle karani y straceni, Jan Pawłowicz y Wojciech Turski na szubienicy obwieszeni, a Maciej Turski na prośbę ludzi dobrych za nim, ma być ścięty. Miał kamienicę w Stradomiu; w roku 1622 złodziej, niejaki Adam, ukrył w niej łupy ukradzione Bractwu św. Anny przy kościele oo. Bernardynów, wśród nich obraz Panny Najświętszej oprawny moskiewski w pudrze sadzony, kamieni w nim dwadzieścia rozmaitych oraz Żywoty SS. y Kazania X. Skargi Polskie. Z kolei w roku 1628 Stanisław Postrzygaczowicz na Jakuba Czekałowicza mieszczanina kazimirskiego skargę położył, że wina z piwnice swojej wyniesione i wykradzione nalazł u niego w mieszkaniu pod łożem w dzbanku i konew wodną winem pachniałą, które to przyniósł do Ratusza, prezentował Urzędowi y z winem z beczek swojey przyniesionym. Na skargę Jakub Czekałowicz zeznał, że to wino znalazło się u niego ale go on nosić nie kazał. Żona go przyniosła y pić jemu dała, powiedziała że czeladnikowi jego to wino dała dziewka Pana Stanisławowa [Postrzygaczowicza]. Żonaty był z Dorotą, córką Macieja Czajkowskiego, mieszczanina kazimierskiego, i Zofii Wolnej. Zmarł 6 kwietnia 1640 toku, pochowano go w kaplicy św. Anny w kościele Bożego Ciała, w grobie rajców. Rajczyni Dorota w 1642 roku zapisała kościołowi Bożego Ciała okazały złoty łańcuch, kościołowi św. Katarzyny kielich, a do wcześniejszego legatu dla szpitala św. Leonarda dodała swoich 100 złotych. Na miejsce Stanisława Postrzygaczowicza do rady wszedł w roku 1642 Szymon Winiarski (nr 296).
