Stanislaus (Stano) Leymiter
Kupiec, odnotowany w księgach miejskich w latach 1447—1462. Należał do mieszczańskiej rodziny wzmiankowanej już od końca XIV wieku. Rodzicami Stanisława byli Mikołaj i Benigna. W latach 1454—1455 i 1460—1461 piastował urząd ławnika sądowego. Ostatniej kadencji w ławie miejskiej nie ukończył z powodu nominacji do rady miejskiej. Wszedł zatem w 1461 roku do rady urzędującej i w przypadającym na niego czasie pełnił funkcję burmistrza. W tej roli wraz z Marcinem Bełzą (nr 242) potwierdził spłacenie przez Jerzego Morsztyna (nr 287) długu w wysokości 50 guldenów zaciągniętego wobec rady. W trakcie burmistrzowskiej kadencji Stanisława, w lipcu, miało miejsce brzemienne w skutki zdarzenie: zabicie przez pospólstwo Andrzeja Tęczyńskiego w odwecie za pobicie płatnerza. Brat zabitego, kasztelan krakowski Jan Tęczyński, winą za śmierć Andrzeja obarczył radę miejską z burmistrzem Leymitterem na czele, zobowiązaną do utrzymania porządku w mieście. Sąd królewski skazał na śmierć czterech rajców i trzech mieszczan. W dniu 15 stycznia 1462 roku w na Zamku kat ściął głowy burmistrza Stanisława Leymittera oraz rajców: Jarosza Szarleja (nr 240) i Konrada Langa (nr 230), jak też trzech mieszczan (czwarty z rajców, Marcin Bełza, w ostatniej chwili został ułaskawiony). Stanisław Leymitter został pochowany na cmentarzu Mariackim. Pozostawił żonę Zofię, córkę rajcy Jana Teschnera (nr 257), i czworo nieletnich dzieci: Jana, Stanisława, Barbarę i Benignę, którymi zaopiekował się wspomniany Teschner. W 1481 roku wdowa Zofia sprzedała Witowi Stwoszowi rodzinną kamienicę położoną przy ul. Grodzkiej.
