Stanislaus Konrad (Conrad, Conrat, Conrath)
Kupiec sukienny, syn rajcy Stanisława (nr 408), młodszy brat rajcy Hieronima (nr 457). W latach 1615–1617 zasiadał w ławie sądowej, w roku 1617 uzyskał nominację do rady miejskiej, w której zajął miejsce po zmarłym rajcy Michale Lerim (nr 464). W radzie zasiadał do roku 1653. Dziesięciokrotnie zasiadał w radzie urzędującej, będąc wówczas, w przypadającym nań czasie, burmistrzem. Już w roku wyboru do rady powierzono mu funkcję prowizora szpitala św. Ducha, którą piastował przez szereg lat. W 1626 roku wszedł do sześcioosobowej komisji dla ustalenia nowego sposobu rozdziału podatków. W tym samym roku wraz z rajcą Mateuszem Gruszczyńskim (nr 477) już jako loner przeprowadzał sprawę połączenia arsenału miejskiego z murami miasta. Urząd lonera sprawował do roku 1628, a następnie ponownie od 1634 roku. W roku 1643 przyjął urząd syndyka miejskiego. Z ramienia miasta brał udział w sporach z klasztorem zwierzynieckim o rozgraniczenie posiadłości klasztornych i miejskich. Był deputowanym przy sporach z miastem Kazimierzem oraz dla złagodzenia konfliktów w cechu muzyków. W 1640 sporządzał kontrakt dzierżawy wsi Dąbie przez rajcę Pawła Fryznekiera (nr 509), a w roku 1642 rozpatrywał sprawę arendy folwarku Gutteterowskiego. Posłował na sejmiki prowincjonalne w Proszowicach, w 1642 roku był posłem na sejm. W roku 1619 został odnotowany jako poborca szosu. Dzierżawił od miasta pobór czopowego, pobór targowego, kram litewski i kram w Rynku. Był właścicielem kamienicy przy ul. Szpitalnej (nr 24). Zmarł w roku 1653, pozostawiając dwóch synów: Stanisława i Hieronima, studiujących na Uniwersytecie Krakowskim (Hieronim w 1649 roku uzyskał w Padwie stopień doktora medycyny).
