Stanislaus Kłossowic (Kłoszowic)
Kupiec sukienny, syn kupca krakowskiego, rajcy Sebastiana (nr 515) i Anny Kołdrasówny z Olkusza. Za młodu podróżował, zwiedził Włochy, Francję, Niemcy i Austrię. Po śmierci ojca przejął handel suknem – po wojnie szwedzkiej należał już do 20 najbogatszych kupców krakowskich. W 1662 roku był ławnikiem miejskim, w maju tego roku został powołany do rady miejskiej, na miejsce po zmarłym Andrzeju Węgrzynowiczu (nr 482). W radzie zasiadał do roku 1673 włącznie, sześciokrotnie w tych latach pełniąc funkcję burmistrza – w ramach podziału kadencji między rajcami urzędującymi. Uczestniczył w komisjach do spraw ściągania podatków państwowych, sam uzyskał w 1668 roku zwolnienie swoich kamienic od opłat na rzecz wojska. Kilkakrotnie posłował na sejm, bywał także posłem na sejmik proszowicki. Od Jana Kazimierza otrzymał tytularną godność sekretarza królewskiego. Jako przedstawiciel miasta podpisał elekcję Michała Korybuta Wiśniowieckiego, witał go w Krakowie i wręczał klucze do miasta. W czasie koronacji został mianowany kawalerem Złotej Ostrogi i zwolniony od donatywy kupieckiej i od ceł w całej Koronie. Miał kamienicę przy ul. Brackiej i część kamienicy przy ul. Gołębiej, dwa kramy sukienne, trzeci dzierżawił od miasta. Był też właścicielem kamienic w Olkuszu i Siewierzu. Dzierżawił od miasta wieś Dąbie, inwestując w folwark, za co żądał od miasta zwrotu tych nakładów. Nałożył na tamtejszych włościan nowe obciążenie w postaci stróży, przeciw czemu bezskutecznie protestowali. Ożenił się z Magdaleną, córką Szymona i Elżbiety z Czerskich. Zmarł 30 listopada 1673 roku. Pozostawił stutomową bibliotekę i zbiór obrazów. Zwolnione po nim miejsce w radzie zajął Stanisław Wosiński (nr 543).
