Stanislaus Foxius (Foxowicz) braesator
Słodownik, piwowar kazimierski, przedstawiciel rozgałęzionej rodziny Foxów – wcześniej w radzie zasiadali Bernard Fox (nr 181) i Jerzy Fox (nr 204). Brat Tobiasza, złotnika królewskiego, i Bartłomieja. Pieczętowali się, jak i inni Foxowie, herbem mieszczańskim przedstawiającym dwie skrzyżowane kosy. We władzach miejskich spędził na urzędach ponad czterdzieści lat. W ławie miejskiej zasiadał nieprzerwanie w latach 1535–1539, prawdopodobnie nawet dłużej, co jednak nie jest udokumentowane. W radzie miejskiej zasiadł od roku 1544 – na trzydzieści kilka lat. Do rady urzędującej powoływany był ośmiokrotnie. Za jego kadencji w radzie urzędującej w 1553 roku rada miejska zawarła z kazimierską gminą żydowską układ w sprawie poszerzenia miasta żydowskiego w Kazimierzu. W 1558 roku wraz z rajcami Janem Pawlikiem (nr 218) i Stanisławem Haberkostem zwanym Lex (nr 223) byli pełnomocnikami burmistrza i rajców kazimierskich w sprawie Macieja Sulikowskiego, rajcy niedopuszczonego do urzędu i usuniętego z rady mocą dekretu Zygmunta Augusta za nowatorstwo religijne i brak kazimierskiego prawa miejskiego. W 1570 roku rada miejska, w związku z porządkowaniem gruntowej własności miejskiej, wezwała Stanisława Foxa, aby zaprzestał użytkowania miejskiej ziemi. Miał dom położony przy zachodniej pierzei ul. Krakowskiej, pod dzisiejszym numerem 13. Żonaty był z Barbarą. Wraz z żoną w 1559 roku wszedł w posiadanie kramu sukienniczego, w zamian za czynsz na rzecz klasztoru oo. Augustianów w Kazimierzu. Był ojcem Mikołaja, ławnika kazimierskiego w latach 1580–1585, Barbary, wydanej za rajcę Jana postrzygacza (nr 224), oraz Jana, żonatego z Katarzyną (ojca Jana Foxa, doktora praw, sekretarza królewskiego, archidiakona krakowskiego postulującego dopuszczenie plebejów do godności kościelnych; ufundował dziadkowi epitafium w kościele Bożego Ciała, niezachowane do naszych czasów). Stanisław Fox zmarł w 1577 lub 1578 roku – w 1579 roku na jego miejsce wybrany został do rady Wojciech Długosz zwany Szaradi (nr 240). W 1627 roku w ławie kazimierskiej zasiadał Mikołaj Fox, równolegle działał w Kazimierzu Bernard Fox, kupiec korzenny.
