Severinus Bonar
Bankier i kupiec, kasztelan żarnowski, biecki i sądecki, żarnowski żupnik, burgrabia i wielkorządca krakowski, starosta oświęcimski, zatorski, biecki, rabsztyński i czchowski. Syn Jakuba, urodzony w Norymberdze, wychowany w Krakowie u stryja Jana Bonera (nr 300). Poślubił w 1515 roku Zofię, córkę Seweryna Bethmana (nr 282) i Doroty z Klethnerów. Stryj i teść zapewnili Sewerynowi pozycję społeczną i majątkową w Krakowie (stał się głównym dziedzicem ich fortun). Pan na Ogrodzieńcu i na Balicach, dziedzic Kamieńca. Nobilitowany w roku 1537. Nie sprawował urzędu ławniczego, do rady miejskiej został powołany w roku 1519, zasiadał w jej składzie do roku 1532, kiedy to zrezygnował z krakowskiego rajcostwa po uzyskaniu godności kasztelana żarnowskiego. W radzie urzędującej odnotowany został tylko w roku 1519, funkcję burmistrza sprawował jesienią tegoż roku. Seweryn był nadwornym bankierem Zygmunta Starego. Prowadził własny dom bankierski zorganizowany na skalę europejską, utrzymywał faktorów w Niemczech i Włoszech. Często obecny u boku króla, wpływał na bieg spraw państwowych (intrygował przeciwko królowej Bonie, działał w interesie Habsburgów). W skład jego majątku wchodziło prawie 50 wsi. W Krakowie miał kilkanaście kamienic, główną przy Rynku, naprzeciwko kościoła św. Wojciecha. Po zgonie pierwszej żony w 1532 roku poślubił Jadwigę z magnackiego rodu Kościeleckich. Zmarł 12 maja 1549 roku w Krakowie i został pochowany w kościele Mariackim. Pozostawił synów: Jana, kasztelana oświęcimskiego, Stanisława, starostę bieckiego, Fryderyka i Seweryna, kasztelana bieckiego i krakowskiego.
