Seyfridus (SefFridus, Zefridus, Zeyfryd) Bethmann
Kupiec, finansista, żupnik olkuski, najstarszy przedstawiciel patrycjuszowskiej rodziny Bethmanów, urodzony około 1420 roku. Przybył do Krakowa z Wissenburga (obecnie Wissembourg) w Alzacji. Za nim ściągnęli do miasta Bonerowie i Schillingowie. Pieczętował się herbem własnym nadanym przez cesarza Maksymiliana. Do prawa miejskiego został przyjęty w roku 1466. We władzach miejskich zasiadł najpierw w ławie miejskiej, w latach 1472—1475, a następnie na prawie 40 lat w radzie miejskiej. Jako burmistrz odnotowany został w latach 1491, 1494,1495,1500, 1503, 1511 oraz 1513-1515. Pełnił funkcję członka Komisji 6 Mężów, zajmującej się finansami miasta. Był rajcą urzędującym w 1489 roku, gdy zakończono prace nad budową nowego ołtarza w kościele Mariackim. Seweryn był kupcem dalekosiężnym, handlującym ze wschodem, głównie ze Lwowem, a w spółce z Bonerami z Wrocławiem, Frankfurtem, Norymbergą i miastami Górnych Węgier, w tym Koszycami. Pożyczał pieniądze królom Janowi Olbrachtowi i Aleksandrowi Jagiellończykowi, pod zastaw żup olkuskich. Nadzorował techniczną stronę działania kopalni wielickich. Był właścicielem Balic, Burowaw, Szczyglic, Pełcznicy i Drogini. W Rynku posiadał kamienicę (obecnie nr 44), zwaną za jego czasów„Pod ściętą głową”, (zachowało się gotyckie godło - głowa św. Jana Chrzciciela na misie), później„Betmanowską”. Miał też w Rynku drugą kamienicę (obecnie nr 15). Był żonaty z Urszulą z Woglerów, później z Dorotą, córką rajcy Jana Klethnera (nr 278). Zmarł w 90 roku życia, 28 października 1515 roku. Córka Zofia została wydana za Seweryna Bonera (nr 329), który zdołał przejąć majątek teścia kosztem pozostałego, licznego rodzeństwa żony, zaś syn Janusz (Hanusz) ożenił się z Elżbietą, córką Jerzego Zybarta (nr 312).
