Schidlo (Sydlo) Gosticz
Mieszczanin krakowski, odnotowany w księgach miejskich w latach 1382 i 1388. Lata te pokrywają się z jego rocznymi kadencjami w miejskiej radzie urzędującej. W 1382 roku brał udział jako rajca w podjęciu uchwały rady potwierdzającej zobowiązania miasta z tytułu zaciągniętej wcześniej kłopotliwej pożyczki u Lewka Żyda. W trakcie kadencji w 1388 roku, wraz z rajcą Jerzym Arnsbergiem (nr 123), przyjął natomiast w imieniu miasta od Katarzyny, wdowy po Janie zwanym Wilkiem, oraz jej córek: Elżbiety i Katarzyny, spichlerz drewniany położony na wzgórzu Lasoty. W tym samym roku Seidel reprezentował radę miejską podczas transakcji zakupu od Piotra i Jana, synów rajcy Jana Borka starszego, stolnika sandomierskiego (nr 72), wsi Grzegórzki i młyna położonego obok kościoła św. Mikołaja. O aktywności Seidela Gosticza poza radą miejską księgi milczą.
Z Kodeksu Behema kopia dokumentu z 1388 roku, dotyczącego przekazania przez Katarzynę, wdowę po Janie zwanym Wilkiem, oraz jej córki: Elżbietę i Katarzynę, spichlerza drewnianego położonego na wzgórzu Lasoty na rzecz miasta, reprezentowanego przez rajców: Jerzego Arnsberga starszego (nr 123) i Seidela Gosticza, co działo się w trakcie posiedzenia sądu ławniczego pod przewodnictwem wójta sądowego Mikołaja Schaffera – oraz powiększenie zapisu imienia (Biblioteka Jagiellońska, sygn. rkps 16, k. 68)