Sebastianus Przybitek (Przybuthek)
Złotnik, urodzony w Krakowie, syn kuśnierza Sebastiana, przybyłego do Krakowa z Kurowa przed rokiem 1538, kiedy to został przyjęty do prawa miejskiego, oraz Agnieszki. Był bratem Magdaleny, żony rajcy Antoniego Paczoski (nr 430). Nie przejął fachu po ojcu, w roku 1567 był uczniem u złotnika Jana Łabętka, doskonalił się także u mistrza Jana Babetka. Do prawa miejskiego został przyjęty w roku 1583. Dziesięć lat później zasiadł w ławie sądowej, urząd ławnika sądowego sprawował do 1596 roku. Do rady miejskiej został powołany dwa lata później i zasiadał w niej do roku 1601 włącznie. Dwukrotnie wszedł w skład rady urzędującej i pełnił – w przypadającej na niego kolejności – funkcję burmistrza. W czasie szalejącej w mieście od października do grudnia 1599 roku zarazy nie uciekł, lecz pomagał ówczesnym burmistrzom Łukaszowi Bochorockiemu (nr 444) i kolejnemu, Kasprowi Gutteterowi (nr 416), za co rada nagrodziła go kwotą 30 grzywien. Prowadził pracownię złotniczą, znany był z wyrobu filigranów, zarówno w złocie, jak i w srebrze. W latach 1593 i 1597 sprawował godność starszego cechu złotniczego, w tej roli wniósł skargę do rady miejskiej na rymarzy o to, że naruszają wyłączne prawo złotników do złocenia miedzi, mosiądzu i żelaza. Dzierżawił od miasta kram w Rynku, a w roku 1598 pobór szosu. Był właścicielem kamienicy położonej przy ul. Szerokiej (obecnie pl. Dominikański 2A). Był żonaty z Elżbietą, miał syna Wacława, przyjętego do prawa miejskiego w 1591 roku, ławnika sądowego w roku 1601, oraz córkę Agnieszkę wydaną za Burkowicza. Zmarł 30 kwietnia 1601 roku.
