Sebastianus Foltinowicz
Powroźnik. Karierę we władzach miejskich rozpoczął w 1564 roku, otrzymując nominację rady miejskiej na urząd ławnika kleparskiego; wójtem był wówczas Maciej Pękalia (nr 89). Ławnikiem był także w latach 1567–1569. Wszedł do rady miejskiej w 1572 roku, na miejsce po zmarłym Marcinie Poździochu (nr 68), uzyskując nominację do rady urzędującej-burmistrzowskiej. Niebawem zmarł, prawdopodobnie na przełomie lat 1572 i 1573. Żona Anna wkrótce po jego śmierci powtórnie wyszła za mąż za Hanussa Hermona, mieszczanina kleparskiego. Gdy siedział on w więzieniu za długi, złożył do rady miejskiej kleparskiej skargę na żonę, iż ona zapamiętawszy poczciwości i wiary swej małżeńskiej, której mężowi swemu wedle przysięgi swej powinna, miasto tego gdzie by zdrowia jego jako wierna małżonka przestrzegać miała, to go jeszcze o niezdrowie przez zadanie trucizny, czego się Panie Boże pożal, przyprawiła. Której trucizny ostatki w garnku między kaszą ryżową pokazał. Anna Foltinkowa (tak nadal się zwała) dobrowolnie przyznała się przesłuchującej ją radzie do czynu, wyjaśniając, że odpłaciła mężowi za to, że ten obiwszy ją z domu wygnał, gdy u niego noclegu w domu żądała. Rada oddała ją pod sąd. Czy za swego życia rajca i burmistrz Sebastian Foltinek także używał kaszy ryżowej i co spowodowało jego śmierć niedługo po awansie do rady miejskiej, pozostanie tajemnicą.
