|
tytuł honorowego obywatela nadany 18 października 1866 roku |
…zaproszono … na honorowego członka gminy miasta Krakowa… (z notatki w dzienniku „Czas” z 1866 r., nr 239) |
Ryszard hrabia Belcredi
minister stanu, przewodniczący Konferencji Ministrów Cesarstwa Austriackiego (premier)
Ryszard Belcredi na fotografii z pracowni Roberta Heinricha w Troppau (Opawa) oraz własnoręczny podpis uhonorowanego.
Ryszard Belcredi (Richard von Belcredi), hrabia, herbu własnego, prawnik, konserwatywny polityk austriackiej Przedlitawii, premier Austrii. Urodzony 12 lutego 1823 r. w Jimramovie (dawniej Ingrowitz) koło Svitavy na Morawach, syn Eduarda, uczestnika wojen napoleońskich, i Marii von Fünfkirchen. Po studiach prawniczych w Pradze i Wiedniu poświęcił się działalności politycznej w krajach cesarstwa: Księstwie Śląska, Margrabstwie Moraw i Królestwie Czech. W 1860 r. wybrany do sejmu czeskiego i parlamentu wiedeńskiego, w 1863 r. w randze tajnego radcy został namiestnikiem Czech. W 1865 r. otrzymał cesarską nominację na ministra stanu i premiera austriackiej Rady Ministrów, w 1867 r. złożył dymisję. Do polityki powrócił w 1881 r., wchodząc dożywotnio do Izby Panów i obejmując prezydenturę Trybunału Administracyjnego. Odznaczony austriackim Orderem Złotego Runa oraz Wielkim Krzyżem Królewskiego Węgierskiego Orderu św. Stefana. Żonaty z Anną von Welden, mieli syna Ludwiga Egberta Richarda, posła do morawskiego sejmu, oraz córki Marię Karolinę i Karolinę Krystynę. Zmarł 3 grudnia 1902 r. w Gmunden, w austriackich Alpach Salzburskich; pochowany w kaplicy grobowej Belcredich w rodzinnym Jimramovie.
Tytuł nadany uchwałą Rady Miejskiej podjętą na posiedzeniu 18 października 1866 r. (ANK, sygn. MAG II-325, s. 54). Wprawdzie 13 września tegoż roku prezydentem miasta Rada wybrała Józefa Dietla, ale zaprzysiężenie, po akceptacji cesarskiej, nastąpiło 31 października – w tym okresie tymczasowo urząd prezydencki pełnił ustępujący burmistrz Andrzej Seidler. Wniosek dotyczący uhonorowania Ryszarda Belcrediego złożył radca miejski ks. Leopold Górnicki. Było to u progu okresu autonomicznego i miasto, równoległe do podporządkowania krajowym władzom galicyjskim w stołecznym Lwowie, budowało własną pozycję także w Wiedniu. Dyplom, dzieło Hipolita Zajączkowskiego, był gotowy 6 grudnia 1866 r., od tego dnia radcy miejscy mogli go podpisywać w Prezydium Miasta. Ozdobiony był widokiem Krakowa i kościoła katedralnego oraz herbami miasta i uhonorowanego.
Litografia portretowa z 1883 r. autorstwa Josefa Mukaŕowskiego i Václava Mára oraz miejsce spoczynku – kaplica grobowa Belcredich w rodowym Jimramovie (dawniej Ingrowitz), w rejonie pardubickim na czeskich Morawach.
