Raphael Del Pace (de Pace, della Pace, Delpacy)
Kupiec pochodzący ze starej florenckiej rodziny Delpace, syn kupca Łukasza przybyłego do Krakowa w 1579 roku oraz Rozyny z Bajerów, bratanek rajcy Julia del Pace (nr 433), brat Mikołaja, kameduły na Bielanach pod imieniem o. Ambrożego. W 1632 roku wraz z bratem stryjecznym Franciszkiem otrzymał od cesarza Ferdynanda II tytuł barona. Rafał w latach 1637–1638 pełnił urząd ławnika sądowego. W roku 1639 uzyskał nominację do rady miejskiej, w której zasiadał przez 15 lat, do roku 1653 włącznie. Do rady urzędującej powoływany był pięciokrotnie, pełnił wtedy w przypadającej na niego kolejności funkcję burmistrza. Był jednym z najbogatszych rajców swoich czasów. Dorobił się na handlu suknami i winem, był dostawcą dworu królewskiego. Inwestował w olkuskie kopalnie. Bliższe stosunki, także w interesach, łączyły go z Hieronimem Pinoccim, sekretarzem królewskim i rajcą (nr 502), z którym miał spółkę. Posiadał kamienice w Rynku (nr 4 i 14). Miał kram bogaty w Rynku i ogrody na przedmieściach. Ufundował w 1643 roku pięknie zdobioną kaplicę św. Romualda w kościele oo. Kamedułów na Bielanach, zwaną później Delpacowską. W kościele Mariackim ufundował ołtarz Trzech Króli, w pobliżu którego umieścił epitafium poświęcone pamięci swego ojca Łukasza. W roku 1638 Stanisław Szober wydał na cześć Rafała panegiryk, sławiący między innymi jego artystyczny smak. Rafał Delpace zmarł 24 stycznia 1654 roku. Żenił się dwukrotnie, jedną z żon była Urszula, córka rajcy Hieronima Horlemesa (nr 448), drugą Justyna Rosochówna. Był ojczymem dla Magdaleny, której mężem został rajca Hieronim Pinocci. Prawdopodobnie żadne z rodzonych dzieci Rafała Delpace nie dożyło wieku dorosłego. Jego miejsce w radzie zajął Marcin Lochman (nr 519).
