Petrus Neorza (Neorze, Nyeors, Neros)
Mieszczanin krakowski, spokrewniony z Piotrem Neorzą, o pokolenie starszym kasztelanem wojnickim i wojewodą, sandomierskim. To dało mu mocną pozycję w mieście i dostęp do króla. Do rady miejskiej został wybrany w 1382 roku, lecz już wcześniej musiał być zaangażowany w sprawy miasta. Piotr toczył spór z rajcą Hermanem Kranczem starszym (nr 67), który był ojczymem żony Piotra, Małgorzaty. W 1370 roku rada oskarżyła Piotra o namawianie żony i teściowej do krzywoprzysięstwa, na co użalał się królowi i korzystał z jego ochrony. Po śmierci króla w 1371 roku rada oskarżyła go ponadto o zdradzanie tajemnic miasta królowi i skazała na dolegliwą karę 90 grzywien. Piotr był właścicielem domu położonego przy Rynku oraz browaru przy ul. św. Krzyża. Miał kilkoro dzieci, wśród nich syna, Franciszka, późniejszego rajcę (nr 174), oraz córki: Benignę i Dorotę. Zmarł przed 20 czerwca 1393 roku, kiedy to orzeczono, że w ramach spadkobrania wdowa Małgorzata ma otrzymać połowę domu położonego obok posiadłości przyszłego rajcy Jana Gossila (nr 121).
